19 Mart aslında, hem muhalefeti hem iktidarı fark etmeksizin artık siyasetçilere “yeter” demek isteyen öğrencileri sokağa dikti.
18 Mart’ta İstanbul Üniversitesi, Ekrem İmamoğlu’nun diplomasını usulsüzlük gerekçesiyle iptal etti.
19 Mart sabah saatlerinde İmamoğlu, yolsuzluk, PKK ve cürüm örgütü liderliği savlarıyla konutundan gözaltına alındı…
Türkiye genelinde geniş çaplı protesto şovları yapıldı.
Bu şovlar ve aksiyonlarda polis müdahalesiyle karşılaşan, protesto sırasında çatışan yahut hiçbirşey yapmadığı halde götürülenler oldu.
Toplamda 1900 kişi gözaltına alındı.
***
Evlerinden alınıp cezaevine gönderilen iki genç öğrenci arkadaş, Mart 19 Platformu isimli topluluğun organize ettiği bir online panel ile Amerikalı Türklerle buluştu…
Mart 19 Kümesi, İmamoğlu ve belediyelere yönelik soruşturmalara dair olayları yurtdışında duyurmayı misyon edinmiş durumda.
İşte bu platform 26 Temmuz’da “Kampüslerden Sokaklara: Türkiye Siyasetinde Gençlik Hareketi” isimli paneli organize etti.
Hüseyin Arif Sarıyaşar ve Melih Can isimli genç öğrencilerden, körü körüne ana muhalefet partisine veya İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’na bağlılık yok.
Türkiye’de bugünkü iklime dair öncelikli telaşlarını gözlemledim.
Sokağa çıkmak isteyenler için her şey bir mazeret olabilir…
Zira gençler aslında öbür şeylere karşı aslında dolu durumda.
Yurt sorunu, ekonomik meseleler zorlarken, diploma iptali, akabinde operasyonlar zinciri onları sokağa döktü.
Aslında iki genç de CHP ile tıpkı siyaset fikrinde değiller…
İleride siyasete girmek isteyenlerin partiye geldiği bir örgüt olarak niteledi Hüseyin Arif, CHP’yi…
Bugünkü siyasi iklime bir Müslüman olarak ve bu kimliğiyle karşı çıktığının altını çizdi.
CHP gençliğini sokakta etkin olma kültüründen uzak buluyorlar.
TİP’e de uzaklar…
***
Sicilleri, geleceklerini riske atarak, neden dışarıda olup gözaltına alınmayı göze aldıkları sorusuna “asıl geleceğimiz için dışarıdaydık” karşılığını veriyorlar.
Bugün gelinen noktada ise 19 Mart Hareketi’nin artık bittiğini, şimdilik tekrar canlanmasını beklemediklerini söylediler.
Yani gençlerin ve sokağın öncelikli sıkıntısı şu yahut bu şahıs değil de, günümüz siyasetini dönüştürmek ve enerjiyi buraya harcamak.
Bu bağlamda ana muhalefet partisinin süreci götürme formunda olumlu ve olumsuz buldukları tarafları ortaya koydu panelistler.
***
Yani gençler hiçbir şeyi yemiyor.
Yutturamazsınız.
İktidar partisinin laik-dindar ayrımı üzerinden kapitalist sermaye ile emek kısmında tuttuğu yer nasıl örtbas ediliyorsa, muhalefetin de “mış” üzere yapmalarından keyifli değiller.
Gençler gerçek bir işaret fişeği bekliyor.
Yanlarında olacak siyasetçilerin gerisinde dahi şartsız hızlanmaz bu gençler.
Onları kendi hizalarına getirirler.
Önemli ve tartışmalı bir tabana temas eden panelde her cinsten hassasiyet ve eleştirel fikrin harmanlandığını gördüm.
Gençler, yani örgütlü sokağın gücüne inanan, bedel ödemeye hazır gençler, günümüz muhalefetinin şovmenleşmesinden rahatsızlık tabir ettiler.
***
Kurucu pahalara dönerek bir kurtuluşta çok şeyi sorgulayarak bugüne gelişi yeterli anlamak gerektiğine dikkat çektiler.
İmamoğlu’na yönelik yolsuzluk argümanları, siyasi yasak, muhalefetin kazanacak aday sorunsalı ile; gençlerin siyasal gayretleri tam tıpkı hizada değil.
Gençlerin “kör bir sadakat” ile hareket etmekten çok, etik sorgulama refleksini koruduğunu gördüm.
Elbette İmamoğlu’na yönelik soruşturmanın hukuksal yerinden çok, siyasi bağlamı bize çok şey söylüyor.
Türkiye’de uzun müddettir muhalefet figürlerine karşı açılan soruşturmaların büyük kısmı, adalet sisteminin bağımsızlığı konusundaki soru işaretleriyle birlikte bedellendiriliyor.
Gençler tahminen de bu soruşturmalara körü körüne karşı çıkmıyor; lakin yargının araçsallaştırıldığı bir ortamda bu savların hakikaten hukuk çerçevesinde mi yürütüldüğü, yoksa siyasal bir baskı ögesi olarak mı gündeme geldiği sorusunu soruyor.
