Geleceğimizi, ekonomiyi, gençlerimizi kurtarmak için nasıl bir eğitim sistemi kurgulanmalı?

“Eğitimin emeli yalnızca diploma vermek değil, eleştirel düşünen, etik kıymetlere sahip, üretken bireyler yetiştirmek olmalı. İnsani gelişimi merkeze almalı: Akademik muvaffakiyet kadar duygusal, toplumsal ve ahlaki gelişim de önemsenmeli.”

“Yoksul bölgelerde okul öncesi eğitime erişim sağlanmalı, taşımalı eğitim yerine nitelikli lokal okullar kurulmalı, kız çocuklarının eğitime devamı desteklenmeli, öğrencilere fiyatsız öğün, ulaşım, dijital araç sağlanmalı.”

Eğitim bilimleri uzmanı Ercan Eroğlu ile kıymetli eğitim sıkıntılarımızı konuştuk.

Gelişen teknolojik yenilikler ve yapay zekâ eğitim süreçlerini nasıl etkiliyor? Aileler ve MEB bu değişim sürecine hazır mı?

Son yıllarda yapay zekâ (YZ), dijitalleşme, büyük data ve başka teknolojik gelişmeler, eğitim sistemlerinde esaslı değişimlere neden olmuştur. Bu dönüşüm, yalnızca öğretmenleri ve öğrencileri değil, tıpkı vakitte aileleri ve eğitim siyasetlerini şekillendiren kurumları da direkt etkilemektedir. Gelişen teknolojik yenilikler ve yapay zekâ (YZ), eğitim süreçlerini esaslı biçimde değiştiriyor.

Bu dönüşüm hem öğretim prosedürlerini hem de öğrenme tecrübesini yine şekillendiriyor. İşte bu tesirlerin esas istikametleri:

Sonunda uyuyan dev uyandı! Uyanma yalnızca iktisat alanında olmadı, eğitim, bilim ve teknoloji alanında da Çin dev adımlar atıyor. Çin Eğitim Islahatı, yapay zekâyı öğretim, ölçme ve idare süreçlerinin merkezine yerleştirmekte; onu bir “öğrenme ortağı” olarak tanımlayarak eğitim sistemini kökten dönüştürmeyi hedeflemektedir. Çin’in başşehri Pekin’de 1 Eylül 2025 tarihinden itibaren, ilkokul ve ortaokullarda yapay zekâ eğitimi mecburî hale geliyor. Artık 6 yaşındaki çocuklar dâhil tüm öğrenciler, yapay zekâ dersi alacak. Dersler, bağımsız bir içerik olarak ya da fen ve teknoloji üzere mevcut derslere entegre edilerek verilecek.

Çin, 2020 yılında Amerika Birleşik Devletleri’nin dört katından fazla STEM (Fen, teknoloji, mühendislik ve matematik) mezunu verdi. Çin’i inceleyen Chicago merkezli bir araştırma kümesi olan MarcoPolo’nun araştırmasına nazaran bilhassa yapay zekâ alanında, 2018’den bu yana 2.300’den fazla lisans programı ekledi.

Burada dikkat çekmek istediğim eğitim, bilim ve teknoloji alanında yaşanan gelişmeler çok güçlü bir rekabet ögelerine dönüşüyor. Bu rekabet yarına güçlü bir formda kalma hengamesini da içeriyor.

Evet, gelişen teknolojik yenilikler ve yapay zekâ (YZ), eğitim süreçlerini esaslı biçimde değiştiriyor, dedik. Bu dönüşüm hem öğretim metotlarını hem de öğrenme tecrübesini tekrar şekillendiriyor. İşte bu tesirlerin esas tarafları:

1. Şahsileştirilmiş Öğrenme Deneyimi

Yapay zekâ, öğrencilerin ferdi gereksinimlerine, öğrenme suratlarına ve ilgi alanlarına nazaran uyarlanmış içerikler sunabiliyor. Bu sayede:

• Eksik bahisler belirlenip odaklanılabiliyor.
• Öğrenciye özel ödev ve teklifler sunuluyor.
• Öğrenme motivasyonu artırılıyor.

2. Akıllı Öğretim Sistemleri

YZ tabanlı platformlar (örneğin: Coursera, Khan Academy, Duolingo) öğretmen gibi davranarak:

• Anında geri bildirim veriyor.
• Hataları tahlil edip düzeltici teklifler sunuyor.
• Zorluk düzeyini otomatik ayarlayabiliyor.

3. Bilgi Analitiği ve Öğrenci Takibi

YZ, büyük data tahlilleriyle öğrenci performansını ayrıntılı biçimde izleyebilir:

• Başarı kestirimleri yapılabilir.
• Risk altındaki öğrenciler erken tespit edilebilir.
• Öğretmenlere daha şuurlu kararlar almada yardımcı olunur.

4. Sanal ve Artırılmış Gerçeklik

Bu teknolojiler sayesinde öğrenme daha etkileşimli ve uygulamalı hale geliyor:

• Tarih, biyoloji, fizik üzere alanlarda deneyimsel öğrenme sağlanıyor.
• Öğrenciler “gerçek dünya” senaryolarına sanal olarak katılabiliyor.

5. Otomasyon ve Vakit Kazancı

YZ, öğretmenlerin üzerindeki idari yükü azaltıyor:

• Not verme, imtihan hazırlama ve kıymetlendirme üzere süreçler otomatikleşiyor.
• Böylece öğretmenler daha çok öğretime ve rehberliğe odaklanabiliyor.

6. Erişilebilirlik ve Eşitlik

YZ tabanlı araçlar:

• Farklı lisan seçenekleri ve sesli anlatımlar sunarak daha kapsayıcı oluyor.
• Görme yahut işitme engelli bireylerin öğrenmesini kolaylaştırıyor.
• Kırsal yahut dezavantajlı bölgelerde kaliteli eğitime erişimi artırabiliyor.

Potansiyel Riskler ve Zorluklar

• Veri saklılığı: Öğrencilerin şahsî bilgilerinin korunması büyük değer taşıyor.
• Eşitsizlik: Teknolojiye erişimi olmayan öğrenciler geri kalabilir.
• Öğretmenin rolü: YZ öğretmenin büsbütün yerine geçemez; insan faktörü hâlâ vazgeçilmezdir.

Sonuç

Yapay zekâ ve teknolojik yenilikler, eğitimi daha verimli, erişilebilir ve bireye özel hale getirme potansiyeline sahip. Lakin bu süreçlerin tesirli olabilmesi için etik, pedagojik ve toplumsal boyutların da dikkatle ele alınması gerekiyor.

Aileler Bu Sürece Hazır mı? Kısmen Hazır!

Ailelerin teknolojiye ve YZ tabanlı eğitim araçlarına hazırlığı sosyoekonomik, kültürel ve dijital okuryazarlık seviyesine nazaran farklılık gösteriyor.

Karşılaşılan Zorluklar:

• Dijital okuryazarlık eksikliği: Bilhassa kırsal bölgelerde yahut düşük gelirli ailelerde, ebeveynler teknolojiye gereğince hâkim değil.
• Ekipman ve internet erişimi: Tablet, bilgisayar ve stabil internet erişimi hâlâ her meskende yok.
• Farklılaşan roller: Velilerden yalnızca rehberlik değil, dijital platformlarda etkin dayanak de bekleniyor – bu da birtakım aileler için zorlayıcı.
• Güvenlik kaygıları: Ebeveynler, çocuklarının dijital ortamda güvenliğini sağlama konusunda bilgi eksikliği yaşayabiliyor.

Güçlü Taraflar:

• Daha şuurlu ebeveynler: Kent merkezlerinde yaşayan ve eğitim seviyesi yüksek aileler teknolojik eğitime daha açık.
• Pandemi sonrası farkındalık: COVID-19 süreciyle birlikte birçok aile dijital eğitim ortamlarına aşina oldu.

2. MEB Bu Sürece Hazır mı?

Yapısal hazırlık var, uygulamada zorluklar sürüyor.

MEB, son yıllarda teknolojiyi eğitimde daha aktif kullanma tarafında çeşitli adımlar atmıştır; lakin bu dönüşümün tam manasıyla muvaffakiyete ulaşması için daha fazlası gerekiyor.

Atılan Kıymetli Adımlar:

• EBA (Eğitim Bilişim Ağı): Türkiye’nin en kapsamlı dijital eğitim platformlarından biri.
• Fatih Projesi: Okullara akıllı tahtalar, tabletler ve internet altyapısı sağlandı.
• YZ siyasetleri: MEB’in stratejik planlarında yapay zekâya ve dijital dönüşüme vurgu yapılmaya başlandı.

Süregelen Zorluklar:

• Eğitimci eğitimi: Öğretmenlerin büyük bir kısmı hâlâ YZ tabanlı öğretim araçlarını faal kullanamıyor.
• Altyapı eşitsizliği: Kırsal bölgelerde hâlâ internet erişimi ve donanım eksiklikleri var.
• Müfredat entegrasyonu: YZ ve dijital araçların müfredata entegrasyonu gereğince sistematik değil.
• Bürokratik maniler: Yeni teknolojilerin süratli entegrasyonunda bürokrasi yavaşlatıcı bir faktör olabiliyor.

Öneriler ve Geleceğe Yönelik Adımlar:

• Aileler için dijital rehberlik programları geliştirilmeli.
• Öğretmenlere daima hizmet içi eğitim verilmeli, bilhassa YZ uygulamaları konusunda.
• Altyapı yatırımları sürdürülmeli, bilhassa kırsal alanlara odaklanılmalı.

Sonuç

Aileler ve MEB, teknolojik dönüşümün farkında fakat hazırlık seviyesi eşit değil. Hazırlıklı kümeler da var; eksikleri bulunan kısımlar de. Bu yüzden toplu bir dijital dönüşüm için sistemli, kapsayıcı ve sürdürülebilir bir stratejiye muhtaçlık var.

Derinleşen yoksulluğun çocuk gelişimine, eğitime erişime tesiri ve nitelikli, çağdaş eğitime tesiri nasıl olmaktadır? Bu süreç eğitim bağlamında ülkemizi nasıl tehdit ediyor?

Derinleşen yoksulluk, çocuk gelişimi ve eğitim sistemi üzerinde son derece yıkıcı ve çok boyutlu tesirler yaratır. Bu tesirler, yalnızca bireylerin değil, toplumların geleceğini de direkt şekillendirir. Aşağıda bu mevzuyu çocuk gelişimi, eğitime erişim ve nitelikli çağdaş eğitim açısından ayrıntılı halde ele alıyorum:

1. Çocuk Gelişimi Üzerindeki Etkiler

Fiziksel ve Bilişsel Gelişim

• Yetersiz beslenme (özellikle erken yaşlarda) beyin gelişimini olumsuz tesirler.
• Sağlık hizmetlerine erişimin kısıtlı olması, kronik hastalık riskini ve öğrenme zahmetlerini artırır.
• Uyaran eksikliği (kitap, oyuncak, etkileşim) çocukların dil, motor ve toplumsal hünerlerinde gecikmeye yol açar.

Duygusal ve Ruhsal Etkiler

• Sürekli maddi dertler yaşayan ailelerde gerilim seviyesi yüksektir; bu da çocuğun güvenli bağlanmasını ve özgüvenini zedeler.
• Travmatik etraf şartları (şiddet, istismar, ihmal) daha yaygın hâle gelir.
• Yoksul çocuklarda kaygı, depresyon ve düşük benlik algısı daha sık görülür.

2. Eğitime Erişim Üzerindeki Etkiler

Erişim Engelleri

• Okul terk oranları fakir bölgelerde daha yüksektir (özellikle kız çocuklarında).
• Maddi nedenlerle okul masrafları (kırtasiye, ulaşım, kıyafet) karşılanamaz.
• Aile içi iş yükü yahut çocuk personelliği nedeniyle çocuklar düzenli eğitime katılamaz.

Dijital Eşitsizlik

• Uzaktan eğitim devirlerinde fakir ailelerin çocukları cihaz ve internet erişiminden yoksun kalmıştır.
• Bu durum dijital uçurumu büyütürken, akademik başarıda kalıcı farklara yol açar.

3. Nitelikli ve Çağdaş Eğitime Etkisi

Kalitesiz Okullara Mahkûmiyet

• Yoksul bölgelerdeki okullar çoklukla yetersiz altyapıya ve deneyimsiz öğretmenlere sahiptir.
• Kütüphane, laboratuvar, rehberlik hizmetleri üzere destekleyici ögeler eksiktir.
• Bu öğrenciler ezberci, düşük kaliteli, geleceğe hazırlamayan bir eğitimle sonlu kalır.

Fırsat Eşitsizliği

• Yoksulluk, merkezi imtihanlarda ve üniversiteye girişte muvaffakiyet şansını düşürür.
• Özel ders, kurs, kitap üzere destekleyici araçlara erişim sonludur.
• Nitelikli eğitimin yalnızca muhakkak toplumsal sınıflara ilişkin bir “ayrıcalık” hâline gelmesi, toplumsal kutuplaşmayı derinleştirir.

Sonuç: Kısır Döngü

Yoksulluk → Gelişim Geriliği → Düşük Eğitim Kalitesi → Yetersiz İş İmkanları → Yeni Jenerasyonda Yoksulluk

Bu döngü kırılmadıkça, hem bireylerin hem de toplumun potansiyeli baskılanır. Sürdürülebilir kalkınma, lakin çocukların eşit, adil ve çağdaş eğitime erişimiyle mümkün olabilir.

Çözüm Önerileri

1. Erken çocukluk eğitimi yatırımları artırılmalı.
2. Yoksul aileler için eğitim takviye programları (burs, yemek, kırtasiye yardımı) yaygınlaştırılmalı.
3. Yoksul bölgelerde vazife yapan öğretmenler için teşvik sistemi uygulanmalı.
4. Kapsayıcı ve nitelikli okul modelleri (örneğin tam gün okullar, okul sonrası takviye programları) yaygınlaştırılmalı.
5. Dijital erişim, temel bir hak olarak herkese sağlanmalı.

Derinleşen yoksulluk, eğitim sistemi açısından yalnızca ferdî değil ulusal seviyede çok önemli tehditler oluşturur. Bu tehditler hem mevcut eğitim kalitesini hem de Türkiye’nin sosyoekonomik kalkınma hedeflerini direkt tehlikeye sokar. Aşağıda bu sürecin ülkemizi eğitim bağlamında nasıl tehdit ettiğini esas başlıklar hâlinde açıklıyorum:

1. Fırsat Eşitsizliğinin Derinleşmesi

• Yoksul çocuklar ile daha varlıklı çocuklar ortasındaki başarı uçurumu süratle büyüyor.
• Bu durum, eğitimde adaletin zedelenmesine, çocukların yeteneklerine değil ekonomik art planlarına nazaran sınıflanmasına neden oluyor.
• Uzun vadede bu durum, toplumsal kutuplaşmayı ve sınıfsal ayrımları artırır.

2. Nitelikli İnsan Gücünün Azalması

• Yoksulluk nedeniyle erken yaşta okuldan kopan bireyler, vasıfsız iş gücüne katılıyor.
• Bu, ülkenin bilim, teknoloji, mühendislik, sıhhat üzere stratejik alanlarda gereksinim duyduğu insan kaynağını azaltıyor.
• Türkiye’nin yenilikçilik kapasitesi, yaratıcı ekonomi potansiyeli ziyan görüyor.

3. Beşeri Sermaye Kaybı

• Eğitim, kalkınma için en güçlü araçlardan biridir. Yoksulluk nedeniyle milyonlarca çocuğun potansiyeli kaybediliyor.
• Eğitime erişemeyen yahut kalitesiz eğitim alan bireyler, ülkenin gelişimine uzun vadede katkı sağlayamıyor, hatta ekonomik yük haline gelebiliyor.
• Bu, kuşaklar uzunluğu süren bir fırsat kaybı manasına gelir.

4. Eğitim Sisteminin Kalitesinin Zedelenmesi

• Yoksul bölgelerde okullar, ekseriyetle altyapıdan mahrum, öğretmen açığı olan ve donanımsız kurumlar hâline geliyor.
• Bu okullarda vazife yapan öğretmenlerin motivasyonu düşük, misyon müddeti kısa, iş yükü fazladır.
• Böylece eğitimde standartlar ortasındaki fark giderek büyür, sistem bütünlüğü bozulur.

5. Dijitalleşme Sürecinden Dışlanma

• Eğitimde dijital dönüşüm yaşanırken, yoksulluk bu süreci ikiye bölüyor: Dijital okuryazar, teknolojiye erişen kesim, Teknolojik donanımı olmayan, kontaksız, geride kalan kesim
• Bu, geleceğin mesleklerine erişimi, dijital marifetlerin gelişimini maniler.
• Türkiye, global rekabette “dijital yeteneksizlik” riskiyle karşı karşıya kalır.

6. Kuşaklar Ortası Yoksulluğun Kalıcılaşması

• Eğitim, jenerasyonlar ortası yoksulluğu kırmanın en tesirli yoludur.
• Ancak eğitim sistemine eşit ve nitelikli erişim yoksa yoksulluk bir sonraki jenerasyona motamot aktarılır.
• Bu, sosyoekonomik hareketliliği durdurur ve toplumda “kader” algısını güçlendirir.

Sonuç: Eğitim Krizi = Gelecek Krizi

Derinleşen yoksulluk, Türkiye’nin eğitim sistemini sessizce fakat sistematik bir halde eritiyor. Bu süreç:

• Toplumsal barışı tehdit ediyor,
• Kalkınma gayelerini engelliyor,
• Yeni jenerasyonların geleceğe olan inancını sarsıyor.

Eğer bu kriz eğitim siyasetleriyle hemen ve kararlı biçimde ele alınmazsa, yalnızca bireyler değil, ülkenin geleceği büyük bir risk altına girecektir.

Değişen eğitim müfredatının kökeni nereye dayanıyor, ideolojisi nedir? Öğrencilerimize, eğitim sistemine ve ülkemize maliyeti nedir?

Türkiye’de değişen eğitim müfredatının kökeni ve ardındaki ideoloji, sadece pedagojik bir tercihin ötesinde, tarihi, ideolojik, siyasal ve sosyo-kültürel dinamiklerin bir bütünüdür. Bu değişiklikler ekseriyetle global eğilimlerle, iktidarların ideolojik bakışıyla ve toplumsal dönüşüm arayışlarıyla şekillenir. Aşağıda bu mevzuyu kökensel, felsefi ve uygulamalı taraflarıyla açıklıyorum:

1. Müfredat Değişimlerinin Kökeni Nereye Dayanıyor?

a. Tarihsel Art Plan

• Türkiye’de eğitim müfredatları, Cumhuriyet’in birinci yıllarından itibaren daima olarak değişmiştir.
• 1924 Tevhid-i Tedrisat Kanunu ile laik ve merkeziyetçi bir eğitim sistemi kurulmuş; milliyetçi ve modernist bir eğitim felsefesi benimsenmiştir.
• 1950 sonrası periyotta dini içerikler artarken, 1980 darbesinden sonra milliyetçi-mukaddesatçı bedeller merkezde yer aldı.
• 2000’li yıllardan itibaren müfredat, daha muhafazakâr ve bedel odaklı bir yapıya hakikat evrildi.

b. Küresel Etkiler

• 2005 yılında uygulamaya giren yapılandırmacı eğitim modeli, Batı’dan ithal edilen ve öğrenciyi merkeze alan bir anlayıştı.
• Sonraki yıllarda PISA üzere milletlerarası imtihan sonuçları ve OECD raporları, müfredat revizyonlarını etkiledi.

2. Değişen Müfredatın İdeolojisi Nedir?

a. Yapılandırmacılık (Constructivism)

• 2005 müfredat ıslahatının temel ideolojisi budur.
• Öğrencinin bilgiyi pasif almadığı, etkin olarak yapılandırdığı bir model öngörülür.
• Eleştirel düşünme, problem çözme ve yaşam uzunluğu öğrenme kavramları öne çıkar.

Amaç: Öğrenciyi ezberden uzaklaştırıp bilgiyi manalandıran birey haline getirmek.

b. Değerler Eğitimi ve Muhafazakâr Yaklaşım

• 2010’lu yıllardan sonra müfredatta “değerler eğitimi” kavramı öne çıktı.
• Milli, manevi, ahlaki ve kültürel değerler vurgusu arttı.
• Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi üzere derslerin içeriği genişletildi, daha fazla sınıfa zarurî hâle geldi.
• Evrim teorisinin çıkarılması, Atatürkçülüğün azaltılması üzere örnekler bu yönelimin göstergesi oldu.

Amaç: Bireyin değil toplumun gereksinimlerine nazaran şekillenen, “iyi vatandaş” ve “iyi Müslüman” tipi yetiştirmek.

c. Ekonomik Ahenk Felsefesi

• Müfredatlar, iş gücü piyasalarının taleplerine nazaran de şekillenmektedir.
• Kodlama, girişimcilik, yapay zekâ, teknoloji okuryazarlığı üzere içerikler bu gereksinimlerle bağlantılıdır.

Amaç: Öğrenciyi 21. yüzyılın dijital ve rekabetçi dünyasına hazırlamak.

3. Son Müfredat Tartışmalarının Temel Ekseni

• Laiklik–muhafazakârlık, akılcı bilim–inanç temelli yaklaşım, evrensellik–yerellik üzere eksenler müfredat değişimlerinde daima tartışma mevzusudur.
• Son yıllarda eğitim müfredatında ideolojik yönelimin arttığı, eleştirel düşünme hünerlerinin zayıflatıldığı istikametinde akademik tenkitler yapılmaktadır.
• Aynı vakitte eğitimciler, sık değişen müfredatın uygulayıcıları (öğretmenler) için hazırlık süreci olmadan sunulmasının eğitimin niteliğini düşürdüğünü belirtmektedir.

4. Özet: Felsefi Yer ve Gidişat

Dönem	Felsefi Temel	Vurgu
1920–1980	Modernist–Milliyetçi	Ulus inşası, yurttaşlık
1980–2000	Mukaddesatçı–Milliyetçi	Değerler, disiplin
2005–2015	Yapılandırmacı–Öğrenci merkezli	Aktif öğrenme, ferdî gelişim
2015–günümüz	Değer odaklı–Muhafazakâr	Ahlak, ulusal ve dinî değerler

Değerlendirme

Eğitim müfredatı, bir toplumun nasıl bir insan ve nasıl bir gelecek istediğini gösterir. Türkiye’de değişen müfredatların temel ideolojisi, dönemsel iktidarların dünya görüşüne nazaran farklılık gösterse de genel olarak şu iki temel tansiyon çizgisi etrafında şekillenmiştir:

1. Bilimsel–eleştirel eğitim anlayışı vs. değer temelli–itaatkâr yurttaş anlayışı
2. Evrensel eğitim ilkeleri vs. yerli–millî vurgulu içerik

Bu tansiyon, Türkiye’nin eğitim siyasetinin ideolojik bir araç olarak kullanılma riskini daima canlı tutmaktadır.

Değişen eğitim müfredatının, bilhassa pedagojik prensiplerden çok ideolojik ya da kısa vadeli politik önceliklerle şekillenmesi; öğrenciler, eğitim sistemi ve ülke geneli açısından çok istikametli ve uzun vadeli maliyetler doğurur. Bu maliyetler sadece ekonomik değil; tıpkı vakitte toplumsal, bilişsel ve kültürel boyutlar taşır.

Aşağıda bu maliyetleri üç ana başlıkta inceliyorum:

1. Öğrencilere Maliyeti

Eleştirel Düşünme Maharetlerinin Geri Planda Kalması

• Müfredatta sorgulama, araştırma, tahlil yapma üzere 21. yüzyıl maharetleri gereğince geliştirilmezse,
  öğrenciler yalnızca pasif bilgi alıcılarına dönüşür.
• Bu durum, öğrencilerin problem çözme yeteneğini, özgüvenini ve yaratıcılığını azaltır.

Akademik Başarıda Gerileme

• Sık değişen içeriklere öğretmenler ve öğrenciler adapte olamaz.
• PISA ve TIMSS üzere milletlerarası imtihanlarda Türkiye’nin okuma, matematik ve fen alanlarındaki ortalamaları uzun yıllardır OECD ortalamasının altında seyrediyor.
• Müfredatın bilimsel tutarlılığı zayıfladığında, bilgi derinliği azalıyor.

Duygusal ve Ruhsal Maliyet

Baskıcı, ezbere dayalı yahut ideolojik yükleme içeren eğitim ortamları, öğrencilerde: Motivasyon eksikliği, Gerilim ve dert artışı, içsel çelişkiler (özellikle çağdaş dünya ile çelişen içeriklerde) yaratır.

2. Eğitim Sistemine Maliyeti

Süreklilik ve Tutarlılık Sorunu

• Müfredatın siyasi iktidar değiştikçe sık revize edilmesi eğitim siyasetlerinde istikrarı bozar, uzun vadeli planlama yapılmasını pürüzler. Öğretmenler sık değişen içeriklere adapte olmakta zorlanır, bu da eğitimin niteliğini düşürür.

Öğretmen Niteliği ve Eğitim Kalitesi

• Öğretmenlerin hizmet içi eğitimleri yetersiz kalırsa, müfredattaki ideoloji pratikte uygulanamaz.
• Bu durum, sınıf içi uygulamalarda baş karışıklığına neden olur ve eğitim kalitesi düşer.

Kaynak İsrafı

• Her müfredat değişikliği beraberinde kitap, malzeme, eğitim programları ve içerik üretimi üzere yüksek maliyetler getirir.
• Kaynaklar daima değişime ayak uydurmaya harcanırken, sürdürülebilir düzgünleştirme çalışmaları ertelenir.

3. Ülkeye Maliyeti

Beşerî Sermaye Kaybı

• Bilimsel temelden uzak, çağın muhtaçlıklarını karşılamayan bir eğitim sistemi; nitelikli iş gücü, yenilikçilik, teknolojik gelişme açısından ülkenin rekabet gücünü zayıflatır.

Toplumsal Eşitsizliklerin Derinleşmesi

• İdeolojik yüklü müfredat, farklı sosyoekonomik ve kültürel kümeleri dışlayabilir.
• Eğitim yoluyla toplumsal bütünleşme sağlanamazsa, bu kutuplaşma ve güvensizlik üretir.

Uluslararası Prestij Kaybı

• Evrensel eğitim prensiplerinden uzaklaşmak, milletlerarası ölçekte Türkiye’nin: eğitim kalitesine duyulan güveni zedeler, yurt dışına beyin göçünü hızlandırır, akademik iş birliklerinde dışlanmasına neden olabilir.

Sonuç: Bedel Geleceğe Ödeniyor

Türkiye’nin eğitim müfredatında yapacağı her değişiklik:

• Sadece bugünün değil, geleceğin yurttaşlarını,
• Sadece öğrencileri değil, ekonomiyi ve demokrasiyi de tesirler.

Bilinçli, iştirakçi, bilimsel temelli ve üniversal kıymetlerle uyumlu bir müfredat oluşturulmazsa,
bu maliyet geri dönülmesi güç toplumsal, kültürel ve ekonomik kayıplar doğurur.

Geleceğimizi, ekonomiyi, gençlerimizi kurtarmak için nasıl bir eğitim sistemi kurgulanmalı?

Geleceğimizi, gençlerimizi ve ekonomiyi kurtarmak için eğitim sisteminde esaslı, bilimsel ve insan odaklı bir dönüşüm kuraldır. Bu dönüşüm sırf müfredat değil; öğretmen eğitimi, okul iklimi, fırsat eşitliği, teknoloji entegrasyonu ve toplumsal uzlaşı üzere çok boyutlu alanları kapsamalıdır.

Aşağıda “Nasıl bir eğitim sistemi kurgulanmalı?” sorusuna kapsamlı bir cevap veriyorum:

1. Eğitimin Temel İdeolojisi Ne Olmalı?

“Sorgulayan birey + eşit fırsat + toplumsal refah + bilimsel ilerleme” prensipleri üzerine kurulmalı.

• Eğitimin maksadı yalnızca diploma vermek değil, eleştirel düşünen, etik bedellere sahip, üretken bireyler yetiştirmek olmalı.
• İnsani gelişimi merkeze almalı: Akademik muvaffakiyet kadar duygusal, toplumsal ve ahlaki gelişim de önemsenmeli.

2. Müfredat Nasıl Olmalı?

Evrensel + Mahallî Denge

• Bilimsel ve kozmik bilgilerle donanmış,
• Aynı vakitte kültürel kimliği tanıyan,
• Evrim teorisi, dijital okuryazarlık, iklim krizi, cinsiyet eşitliği üzere çağın gerekliliklerini içeren bir yapı kurulmalı.

Beceri Temelli Yaklaşım

• Ezber değil, analitik düşünme, yaratıcılık, problem çözme, duygusal zekâ, takım çalışması üzere marifetler kazandırılmalı.

3. Öğretmen Politikaları Nasıl Olmalı?

• En uygun öğrenciler öğretmenliğe teşvik edilmeli.
• Öğretmenlik bir meslek değil, uzmanlık alanı olarak ele alınmalı.
• Hizmet içi eğitimler daima ve nitelikli olmalı.
• Öğretmenin mesleksel özerkliği korunmalı, siyasetin aracı yapılmamalı.

4. Fırsat Eşitliği Nasıl Sağlanmalı?

• Her çocuğun kaliteli eğitime ulaşabilmesi için:

• Yoksul bölgelerde okul öncesi eğitime erişim sağlanmalı,
• Taşımalı eğitim yerine nitelikli lokal okullar kurulmalı,
• Kız çocuklarının eğitime devamı desteklenmeli,
• Öğrencilere fiyatsız öğün, ulaşım, dijital araç sağlanmalı.

5. Dijitalleşme ve Teknoloji Nasıl Entegre Edilmeli?

• Eğitim sistemi, dijital uçurumu azaltan bir araç hâline gelmeli.
• Yapay zekâ takviyeli kişiselleştirilmiş öğrenme sistemleri, eğitsel oyunlar, sanal laboratuvarlar üzere araçlar yaygınlaştırılmalı.
• Ancak teknoloji, öğretmenin yerini almaz, onu dayanaklar.

6. Okul Kültürü Nasıl Olmalı?

• Disiplin odaklı değil, katılımcı ve kapsayıcı bir okul iklimi oluşturulmalı.
• Okul idareleri öğretmen, veli ve öğrenci iştirakiyle şekillenmeli.
• Zorbalık, ayrımcılık, baskı üzere olgulara karşı sistemli gayret edilmeli.

7. Mesleki ve Teknik Eğitim Güçlendirilmeli

• Sadece akademik muvaffakiyete değil, meslekî becerilere de paha verilmeli.
• Sanayi iş birlikleriyle yeni jenerasyon meslek liseleri, teknoparklar içinde eğitim merkezleri kurulmalı.
• Mesleki eğitim “düşük muvaffakiyete sahip öğrencilerin alanı” olmaktan çıkarılmalı.

8. Politikadan Bağımsız, Ulusal Uzlaşıya Dayalı Eğitim

• Eğitim sisteminin tarafı, iktidar değişimlerine nazaran savrulmamalı.
• Sivil toplum, sendikalar, akademisyenler, aileler sürece katılmalı.
• En az 25 yıllık “Ulusal Eğitim Strateji Belgesi” hazırlanmalı ve anayasal garantiye alınmalı.

Sonuç: “İyi Eğitim = Güçlü Gelecek”

Bir ülkenin eğitimi; fabrikaları, üniversiteleri, adalet sistemi, demokrasisi ve iktisadı için altyapıdır.
Bu yüzden Türkiye’nin geleceğini kurtarmak için kurulması gereken eğitim sistemi:

• Bilimsel
• Katılımcı
• Demokratik
• İnsani
• Esnek ve yenilikçi
• Adil
• Ulusal çıkarlarla kozmik unsurları dengeleyen bir yapıya sahip olmalıdır.

Eğitim sendikaları eğitim sisteminin neresinde, fonksiyonu nedir?

Eğitim sendikaları, eğitim sisteminin değerli bir kesimidir ve öğretmenlerin ve eğitim çalışanlarının haklarını savunmak ve eğitim siyasetine tesir etmek üzere çeşitli fonksiyonlar üstlenirler. Eğitim sendikaları, hem toplumsal hem de politik seviyede eğitim sistemiyle güçlü bir irtibata sahiptir. Türkiye’deki eğitim sendikalarının, milletlerarası seviyedeki sendikalarla benzeri fonksiyonları olsa da, Türkiye’ye mahsus birtakım farklılıklar da bulunur.

1. Eğitim Sendikalarının Genel İşlevleri

Hak Savunuculuğu ve Çalışanların Menfaatlerini Koruma

Öğretmenlerin ve eğitim çalışanlarının hakları ve iş güvencesi sendikaların en önemli vazifelerinden biridir. Eğitim sendikaları: çalışma şartlarını iyileştirmek (sınıf mevcudu, ders mühletleri, çalışma saatleri vb.), maaş artırımı ve toplumsal haklar (emeklilik, sıhhat sigortası, tatil hakları vb.) için toplu kontrat yaparlar, eğitim çalışanlarının özlük haklarını savunur.

Eğitim Kalitesini Savunmak ve Geliştirmek

• Eğitim sendikaları, nitelikli eğitimi savunurlar. Bu, öğretmenlerin daima eğitim alması, okullarda kâfi öğretim gereci ve altyapı sağlanması manasına gelir.
• Eğitim sistemindeki eşitsizlikleri tespit eder ve bunlara karşı tahlil teklifleri geliştirirler. Örneğin, kırsal ve dezavantajlı bölgelerdeki okullara destek verilmesi gerektiğini vurgularlar.

Öğretmenlerin Mesleksel Gelişimini Destekleme

• Eğitim sendikaları, öğretmenlerin mesleksel gelişimini desteklemek hedefiyle eğitim programları, seminerler ve atölye çalışmaları düzenler.
• Eğitimdeki yeniliklere ve yeni eğitim tekniklerine adaptasyonu sağlamak için öğretmenlere rehberlik eder.

2. Eğitim Siyasetlerinde Tesir ve Katılım

Eğitim Siyasetine Katkı

• Eğitim sendikaları, eğitimle ilgili yasaların ve yönetmeliklerin şekillendirilmesinde etkin rol oynar.
• Eğitim siyasetlerine dair kamuoyunu bilinçlendirir, akademik topluluk ile birlikte eğitimde ıslahat önerileri sunar.
• Eğitim sisteminde değişiklikler ve reformlar önerir ve bu ıslahatların öğretmen görüşlerine dayalı olmasını sağlar.

Toplumun Eğitim Üzerindeki Görüşlerini Yansıtma

• Eğitim sendikaları, toplumun farklı kesitlerinin eğitimle ilgili görüşlerini hükümete iletir. Bu halde toplumun sesini eğitim kararlarında duymak mümkün olur.
• Eğitimdeki toplumsal eşitsizlikler, bölgesel farklar, kapsayıcı eğitim üzere mevzularda kamuoyu oluştururlar.

3. Eğitim Sendikalarının Toplumsal Rolü

Eşitlik ve Adalet

• Eğitim sendikaları, eğitimde fırsat eşitliğini savunur. Kız çocukları, engelli öğrenciler ve göçmen çocuklar üzere kümelerin eğitime erişimini artırmak için çalışmalar yaparlar. Eğitimin kamusal bir hizmet olarak herkes için eşit erişilebilir olması gerektiğini vurgularlar.

Sosyal Dayanışma ve Kolektif Hareket

• Eğitim sendikaları, üyeleri ortasında sosyal dayanışmayı teşvik eder.
• Eğitim sistemine dair problemlere karşı kolektif bir yaklaşım geliştirilmesine katkıda bulunur.

Eğitimde İnsan Hakları ve Demokrasi

• Sendikalar, eğitimde insan hakları, demokrasi ve laiklik üzere temel prensipleri savunurlar.
• Özellikle eğitimde ideolojik baskılar ve siyasi müdahaleler karşısında bağımsızlık prensibini savunurlar.

4. Eğitim Sendikalarının Zorlukları ve Eleştirileri

Siyasi İdeolojik Müdahaleler

• Eğitim sendikaları bazen, eğitim siyasetlerindeki ideolojik yansımalara reaksiyon gösterir ve bu, sendikaların siyasi tarafgirlik ile suçlanmasına yol açabilir.
• Ancak sendikaların bu cins tenkitleri, eğitimin bağımsızlığını ve öğretmen haklarını savunma adına kıymetlidir.

Ekonomik Kısıtlamalar

• Eğitim sisteminin bütçe kısıtlamaları ve ekonomik zorluklar, sendikaların taleplerinin karşılanmasını zorlaştırabilir.
• Bu durum, sendikaların eğitim kalitesini artırma ve işçi haklarını savunma konusunda sonlu hareket etmelerine neden olabilir.

5. Eğitim Sendikalarının Gelecekteki Rolü

• Eğitimde dijitalleşme ve küreselleşme üzere olgularla eğitim siyasetleri süratle değişiyor. Sendikalar, bu dönüşüme uygun stratejiler geliştirmek zorundadır.
• Öğretmenlerin dijital okuryazarlığı ve uzaktan eğitim üzere yenilikçi öğretim modelleri üzerine eğitimler düzenlemelidir.
• Eğitimde fırsat eşitliği sağlayarak, ülke genelindeki tüm çocuklara eşit eğitim fırsatları sunmak için yerel ve merkezi yönetimlerle iş birliği içinde çalışmalıdır.

Sonuç: Eğitim Sendikalarının Toplum ve Eğitim Sistemi Üzerindeki Önemi

Eğitim sendikaları, yalnızca öğretmenlerin değil, tüm eğitim çalışanlarının haklarını savunmak, eğitim siyasetlerine iştirak sağlamak ve eğitim kalitesini artırmak ismine çok kıymetli fonksiyonlara sahiptir. Bu fonksiyonlarını yerine getirebilmeleri için, toplumsal ve politik bağımsızlıklarının korunması ve eğitimle ilgili ıslahatlarda etkin bir aktör olarak yer almaları gerekir.

Eğitim sisteminin gelişmesi, yalnızca öğretmenlerin eğitimine ve haklarına değil, gençlerin geleceğine, ülkenin ekonomik ve toplumsal refahına direkt tesir eder. Bu nedenle, eğitim sendikalarının toplum faydasına çalışması, politik baskılara karşı bağımsızlığını koruması ve eğitimdeki eşitsizliklere karşı gayret etmesi çok büyük kıymet taşır. Eğitim sendikaları, daha demokratik, iştirakçi ve nitelikli bir eğitim sisteminin temel taşlarından biridir.

Sayın Şahin, sizin programlarınıza katıldığımda izleyicilere, eğitimcilerimize velilerimize ve öğrencilerimize kitap teklifinde bulunuyorum. Müsaadenizle artık de bulunayım. Kaybolan Bağlar, Çalınan Dikkat, Dijital Yerliler Yeni Kuşak Eğitim Modeli ve Enfokrasi! Umarımız programınız ülkemiz için faydalı olur ve eğitim sistemimizin problemlerine radikal bir paradigmayla bakmamıza ve toplumsal mutabakata dayalı tahliller üretmemize vesile olur.

Sevgili hocam pahalı bilgileriniz için size teşekkür ediyorum. Türkiye Hepimizin, Eğitim Hepimizin…