Cemal Süreya ve Sezai Karakoç’un hayranlık duyduğu, Karakoç‘un Türk Edebiyatı‘na damga vuran Mona Roza şiirini onun için yazdığı Muazzez Akkaya Giray, İstanbul’daki meskeninde vefat etti
Safra kesesi kanseri nedeniyle bir müddettir tedavi gören Muazzez Akkaya Giray, İstanbul‘daki konutunda 94 yaşında hayata gözlerini yumdu.
Muazzez Akkaya Giray’ın cenazesi, 9 Haziran Pazartesi günü öğlen namazının akabinde Fenerbahçe Camisi’nde kılınacak cenaze namazıyla Karacaahmet Mezarlığı’nda defnedilecek.
1930 yılında Sakarya‘nın Geyve ilçesinde dünyaya gelen Giray, eğitim hayatına Kandilli Kız Lisesi’nde yatılı olarak başladı. 1949‘da Ankara’da Mülkiye Mektebi‘nin Maliye Bölümü’ne giren Giray, fark derslerini tamamlayarak 1954’te Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden de mezun oldu. Hazine avukatı olarak misyon yaptı.
Muazzez Akkaya Giray, üniversite yıllarında Cemal Süreya ve Sezai Karakoç ile tıpkı sınıfta okudu.
Giray, 2024’te Anadolu Ajansı’na verdiği demeçte, her iki şairin de kendisine ilgisi olduğunu lakin o devirde bu türlü bir yakınlaşmaya açık olmadığını anlatmıştı.
İŞTE O ŞİİR
Karakoç‘un Giray için yazdığı şiir de şöyle:
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister.
Ah senin yüzünden kana batacak.
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Ulur aya karşı kirli çakallar,
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa.
Mona Rosa bugün bende bir hal var.
Yağmur iri iri düşer toprağa,
Ulur aya karşı kirli çakallar.
Açma pencereni perdeleri çek,
Mona Rosa seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek.
Anla Mona Rosa ben bir meczubum.
Açma pencereni perdeleri çek.
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi,
Bende çıkar güneş aydınlığına.
Bir nişan yüzüğü bir kapı sesi.
Seni hatırlatır her vakit bana.
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her yırtıcı çiçekte gurur.
Bir mumun arkasında bekleyen rüzgar,
Işıksız ruhumu sallar da durur.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
Ellerin, ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor üzere.
Ellerinden aşikâr olur bir bayan,
Denizin tabanında geziyor üzere.
Ellerin, ellerin ve parmakların.
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.
Saat onikidir söndü lambalar
Uyu da turnalar girsin rüyana,
Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar.
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.
Akşamları gelir incir kuşları,
Konarlar bahçemin incirlerine.
Kiminin rengi ak kiminin sarı.
Ah beni vursalar bir kuş yerine.
Akşamları gelir incir kuşları.
Ki ben Mona Rosa bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında.
Hayatla doldurur bu boş yelkeni.
O temiz bakışların su kenarında.
Ki ben Mona Rosa bulurum seni.
Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa.
Henüz dinlemedin benden türküler.
Benim aşkım uymaz o denli her saza.
En hoş şarkıyı bir kurşun söyler.
Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa.
Artık inan bana muhacir kızı,
Dinle ve kabul et itirafımı.
Bir soğuk, bir mavi, bir garip sızı
Alev alev sardı her tarafımı.
Artık inan bana muhacir kızı.
Yağmurdan sonra büyürmüş başak,
Meyvalar sabırla olgunlaşırmış.
Bir gün gözlerimin ta içine bak
Anlarsın ölüler niye yaşarmış.
Yağmurdan sonra büyürmüş başak.
Altın bilezikler o kokulu ten
Cevap versin bu kuş tüyüne.
Bir tüy ki can verir gülümsesen,
Bir tüy ki kapalı geceye güne.
Altın bilezikler o kokulu cilt.
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister,
Ah senin yüzünden kana batacak.
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Giray’ın o röportajından satır başları da şöyleydi:
“SÜREYA CEBİME ŞİİRLER KOYARDI”
“Cemal Süreya daha çok cebime şiirler koyardı. Sonra sınıfa girince birebir şiiri tahtada da görürdüm. Şiirlerin ona ilişkin olduğunu sonradan öğrendim. Ben o devir bu biçimde bir arkadaş edinmeyi, ilerletmeyi hiç düşünmedim.
“KARAKOÇ BENDEN KÜÇÜKTÜ, BİRİNCİ HANDİKAP OYDU”
“BENİLE GELİP KONUŞMAYA HİÇ ÇALIŞMADI”
“Benimle gelip konuşmaya hiç çalışmadı. Bir argümana girmişler, onun sonucu soy isminden bir harfi attığı gerçek. Hangimiz daha ileride olursak, oburu bir şeyinden vazgeçecek diye argümana girmişler. Bu olay olduğunda Mülkiye’nin kafesinde arkadaşlarımızla oturuyorduk. Arkadaşlarım yanlarında Sezai Karakoç’la gelmişti. Birebir masadaydık. Sonra öteki arkadaşlar kalkıp gidince ve yalnızca Sezai Karakoç’la benim masada kaldığım anı görünce Cemal Süreya, soy isminden bir harfi sildirmiş. Bana bu türlü izah etmişlerdi.”
“EŞİMLE MEMNUN BİR HAYATIM OLDU”
“Üniversite 2. sınıftaydık. Yazdığı şiirleri bana vermek için çok uğraşıyordu, ben mecburen tekrar ısrar etmesin diye alıyordum. Fakat dediğim üzere o vakitler okuldan biriyle arkadaş olmayı, ikisinden birini tercih etmeyi hiç düşünmedim. Okul sonrası seçtiğim eşim, o da Mülkiye mezunu olan merhum Orhan Giray’la çok keyifli bir hayatım oldu, 4 hoş evlat yetiştirdik.”
“O ŞİİRLERİ KAYBETTİM”
“Bana yazılan şiirleri vakit içinde ne yazık ki kaybettim, buna nitekim üzülüyorum. Evlenirken sorun olmasın diye düşünerek ablamın meskeninde bir yere koymuştum. Sonra da eşimle bir sorun yaşamayalım diye geri almadım. Maalesef orada da şiirler vakitle telef oldu. Buna sahiden üzülüyorum, keşke o şiirleri saklasaydım.”
“KARAKOÇ’U VEFATINDAN BİR AY EVVEL GÖRDÜM”
“Böyle bir duruma sebep verdiysem diye üzülüyorum ancak bir yerden de teselli oluyorum zira hiçbir yakınlık göstermedim, umut vermedim. Fakat üzüldüğüm bir şey var, Sezai Karakoç’u vefatından bir ay kadar evvel Fenerbahçe kıyısında gördüm. Karşıdan yürüyordu ve o kadar dikkatli bana bakıyordu ki… Ancak beyaz saçları, sakalları olunca tanıyamadım. Bir müddet sonra gazetede vefat ilanını görünce onun Sezai Karakoç olduğunu anladım. Şayet o olduğunu bilseydim, bir kafede oturup bir arada bir kahve içmek isterdim.”
“İYİ Kİ MERHUM EŞİMİ SEÇMİŞİM”
“Rahmetli eşimle çok keyifli günler geçirdik, uygun ki de onu seçmişim. Eşimle bu bahisleri hiç konuşmadık lakin tahminen de haberi vardı. Zira bana küçük bir şiir de yazmıştı. Dizeleri hatırımda, ezberimde, ‘İsterim ömrümce, buldum ben gönlümce/Gözlerimde yaş, dilekle demlenince’ bu türlü bir şiirdi. Tahminen çok küçük bir şiir lakin emek verip, buna uğraşması benim için çok değerliydi.”
