Demokratik kitle örgütlenmesi emeliyle ortaya çıkan lakin emelinden şaşan örgütlenmelerin toplumsal karşılığı sönümlenmeye muhtaçtır. 1990’larda kıymetli bir toplumsal kısmın sesi olmak üzere örgütlenmeyi ve demokrasi uğraşında yer edinmeyi amaçlayan ‘Alevi’ kimlikli dernekler günümüzde varlık nedenlerini ortadan kaldırmış konumdadır. Dernek yahut vakıf idaresini ele geçirenler ferdî hırslarına yenik düşmekten kendilerini alıkoyamıyorlar.
Çözüm bekleyen toplumsal taleplerin üzerinde tepişen bu yöneticiler, güvenilirliklerini yitirdiği için 35 yıllık geçmişine karşın bir arpa uzunluğu yol alamayan bir idare üslubuyla toplumun inancından uzaklaşmasına neden olan öncülere dönüştü.
Siyasi iktidar tarafından Kültür ve Turizm Bakanlığı bünyesinde kurulan Alevi Bektaşi Kültür ve Cemevi Başkanlığı (ABKCB) var olan Alevi derneklerini adeta tasfiye eder nitelikte bir çalışma içinde muvaffakiyetten muvaffakiyete koşmaktadır. Bunu göremeyen yahut görmek istemeyen ‘Alevi’ ismini taşıyan dernek, vakıf ve federasyonlar bu asimilasyoncu odağa karşı günümüze kadar kayda paha bir teşebbüste bulunmadı.
Aleviler süratle asimilasyona uğramaktadır. Bilhassa kırsal bölgelerde çalışmalar yürüten ABKCB’nın misyonerleri bu bölgelerdeki cemevilerini çeşitli vaadlerle yahut tehditlerle ele geçirmiş durumda.. Bu hücumlara karşı dahi bir uğraş harcamayan ‘Alevi Çatı Örgütüyüm’ diyen yapıların şapkasını önüne koyup düşünmesi gerekmektedir. Birtakım Cemevleri bu ‘çatı örgütleri’nin şubesi olduğu halde ABKCB’na bağlanmaktadır. Değişik olan bugün yüzlerce Cemevi’nin kapısında bu asimilasyon merkezinin tabelasının bulunması merkez yöneticilerini hiç de rahatsız etmemektedir.
Bu Cemevleri’nin ABKCB’na bağlanmasına karşı halsız kalan dernek ve vakıfların tesir alanı her geçen gün daralmaktadır.
Yeni bir örgütlenme modeli artık kaçınılmaz!
Alevi aydınlar, müellifler, kanaat liderleri, akademisyenler ve Anadolu Ocak Sistemi’ne bağlı Dedeler tarafından ülke genelinde nasıl bir örgütlenme modeli olması gerektiği konusunda önümüzdeki günlerde daha ağır tartışılacağını düşünüyorum.
Kureyşan Ocağı Dedeleri’nden Ali Dereli toplumsal medya paylaşımında ülkü bir örgütlenmenin nasıl olması gerektiği konusunda Alevi örgütlülüğünün örnek alması gereken anlayışa ve duruşa dikkat çekti.
Uzun yıllar Cemevleri’nde Dedelik vazifesi üstlenen Ali Dereli “Yüz binleri gayret alanlarına çeken, faşizme karşı direnişleri örgütleyen 68-78 gençlik örgütlenmesini bugünkü Alevi örgütlenmesi örnek almalıydı.
68-78 Gençlik Hareketi, siyasi tarihimizdeki örgütlenmenin, direnişin, umudun, hamasetin, edepli duruşun ve dürüstlüğün sembolüydü. ” diyerek görüşlerini şu formda açıkladı:
“Biz Aleviler şu soruları kendimize sormuş olsaydık, bugün çok daha sağlıklı bir örgütlenmeye gidebilirdik:
1)- Sanki; geçmişte 68-78 Gençlik Hareketi’nin bütün irtibat olanaksızlıklarına, maddi imkânsızlıklarına karşın, yüz binleri gayret alanlarında direnmeye, uğraş etmeye çeken temel desteği neydi?
2)- Bugün bütün örgütlenme özgürlüğümüze, maddi ve bağlantı imkanlarımıza karşın, kurumlarımızın bin kişiyi bile yürütememesinin sebebi nedendir?
3)- Toplumları harekete geçiren, yüz binleri gayret alanlarında yürüten 68-78 gençliğinin ideolojisi miydi? Yoksa onların adaletinde, dürüstlüğünde, edepli, ahlaklı kişiliklerinde görülen örgütsel inanç miydi?
İşte geçmişin toplumsal örgütlenmesi hakikat bir biçimde analiz edilip, irdelenmiş olsaydı, 68-78 gençlik örgütlenmesi bugünkü Alevi örgütlenmesine de çok değerli bir rehber olabilirdi.
Öncelikle o günün örgütsel liderliği; okuyan, araştıran, bilgili, birikimli, eğitimli, yürekli, edepli, dürüst, “çıkarsız” gençlerden oluşuyordu.
Bugünkü Alevi örgütlenmesi ise dernekçilik ve masa başı yöneticilik üzere kolay örgütlenmeye dönüşünce gençlerimize hiç alan açmayan, onlara hiç fırsat tanımayan bir yapılanmaya dönüştü.
Bu sebeple bugünkü kurumsal liderlikler, maalesef göbekli, paralı, yüreksiz, bencil ve şuur mahrumu zihniyetlerden oluşmaktadır. Kurumlarımızı (istisnalar hariç) kendisinin ve ailesinin geleceği için kullanan ve planlayan “çıkarcı” kişiliklerden oluşmaktadır.
O günün gençliği; toplumsal meselelere hassas, kimsesizlerin kimsesi olan karakteristik bir yapıya sahipti.
Dürüst, çıkarsız ve edepli yöneticiyi de, Ana-Dede’yi de mum ile arar durumdayız.
Edep, Adalet, İkrar
Oysa Aleviliğin temel düsturu, edep ve adalete bezenmiş “ikrar” ile örülmüş bir toplumsal gerçeklikten ibarettir.
Özellikle Alevi örgütlülüğünde olmayan bu üç “öğe”den uzaklaşmamız kurumlarımızı kemirmiş, bölmüş, bitirmiş, münasebetiyle toplumu da Alevilikten uzaklaştırmış, soğutmuştur.”
Alevi dernek, vakıf ve federasyonlar Alevileri temsil yeteneğini yitirmiştir. Zira Alevi örgütlülüğü çıkmaz sokağa saplanmıştır. Cemevleri insansızlaştırılmıştır. Yöneticiler siyasi ve ekonomik ikbal peşine düşmüştür. Dernek, vakıf ve federasyon yöneticileri yerelde belediye meclis üyeliği için, merkezde milletvekilliği için fır dönüyorlar. Alevilere en çok ziyan veren yeniden Alevi olanlardır. Aleviler dışarıdan gelecek rastgele bir atağa karşı koyacak güçte ve kudrettedir. Lakin bu akın Alevi olanlardan geldiğinde eli kolu bağlanıyor.
Anlayacağınız ‘Ağacın kurdu içindedir’!
