Ünlü menajer Ayşe Barım, Gezi Parkı davasında “Etki ajanlığı” ve “hükümeti ortadan kaldırmaya yardım etmek” iddiası ile Ocak ayından bu yana Silivri Marmara Cezaevi‘nde tutuklu bulunuyor.
Gazeteci Fatih Altaylı da YouTube kanalında yaptığı yayında kullandığı tabirler münasebet gösterilerek “Cumhurbaşkanına tehdit” iddiası ile tutuklanarak Silivri Marmara Cezaevi’ne gönderildi. Altaylı, cezaevinden yazdığı mektup serisine devam ederken “Silivri Günlüğü-3” başlıklı son mektubunda, menajer Ayşe Barım ile müsabakasını anlattı.
FATİH ALTAYLI AYŞE BARIM’IN SON DURUMUNU ANLATTI
Tutukluluğunun 6’ncı ayındaki Ayşe Barım, geçtiğimiz günlerde yaşadığı sıhhat meseleleri ile gündeme gelmiş Ceza Hukukçusu Prof. Dr. Hasan Sınar, Barım hakkında ‘son bir ayda 4 sefer hücresinde bayılmış halde bulundu’ demişti.
Barım ile karşılaştığını söyleyen Fatih Altaylı, müşahedelerini aktardı.
“Silivri Günlüğü-3” mektubunda Barım’a da yer veren Altaylı, kendisinin çok fazla kilo verdiğini söz ederek “İçeriden sağ çıkacağına inancını kaybetmiş gibi” dedi. Fatih Altaylı’nın Barım’a dair müşahedelerini aktardığı kısım şu halde:
“Dün Barım’ı birinci kere gördüm. 20 kiloya yakın zayıflamış. Türlü hastalıktan muzdarip ve içeriden sağ çıkacağına ait inancını kaybetmiş üzere. Birinci duruşmasında tahliye olmalı zira aksi hakikaten insafsızlık.”
“SAĞ ÇIKACAĞINA İNANCINI KAYBETMİŞ”
Fatih Altaylı’nın mektubunun tamamı ise şu formda:
Sevgili Emre, umarım güzelsindir. Beni merak etme, çok uygunum. Her gün daha yeterli oluyorum zira eksiklerim azalıyor. Evvelki gün televizyonum geldi, dün de buzdolabım. Artık sebzelerimi ve öbür besinleri saklayabiliyorum. Çayımı demleyebiliyorum. Çayımı içerken avukatıma yazacağım bu mektubun başlıklarını not alıyorum. Bu ortada boş sandalyenin benden daha çok izlendiğini söylüyorlar.
Umarım çıktığımda hala bir programım olur. Ya da boş koltuk senin kadar izleniyor diye beni kovmazsın. Latife bir yana, o boş koltuğa gösterilen teveccüh, aslında halkımızın iktidarın adaletsizliğine salladığı parmak. Haksız ve hukuksuzluğunuzun farkındayız ve kabullenmiyoruz iletisi. Hem de milyonla. İktidarın tüm mecralarının toplamından fazla.
Adalet kavramının parmaklıklar ardına tıkıldığı Silivri’de, haksız ve hukuksuz yere yatanlar ortasında bence en büyük haksızlığa uğrayan kişi, Gaziosmanpaşa Belediye Lideri. Ancak galiba adaletsizlik gebelik üzere, azı birden fazla yok. Ya var ya yok. Burada görüyoruz ki yok.
AKP isminde olan her şeyi yok ederek siyaset sahnesine veda edecek üzere. Başkan bağımlılığı, partileri de, ülkeleri de yıkıma götürebiliyor.
Dün avukatlarla görüşme yaptığımız kısımda genç bir avukat kapıyı aralayıp, “Fatih abi, güldüğünüzü görüyorum daima. Haksız yere tutuklu olmanıza karşın neşelisiniz” dedi. “Haklı yere tutuklu olsaydım neşem o vakit kaçardı” dedim.
Burada sevincini kaybetmeyen ve hatta inadına keyfini kaçırmayanlar da var, buhrana girenler de. Sevincini koruyanlar ortasında birinci sırayı Resul Emrah Şahan alır herhalde. En keyifsizi ise galiba Ayşe Barım.
Dün Barım’ı birinci kere gördüm. 20 kiloya yakın zayıflamış. Türlü hastalıktan muzdarip ve içeriden sağ çıkacağına ait inancını kaybetmiş üzere. Birinci duruşmasında tahliye olmalı zira aksi nitekim insafsızlık.
Emre, tahminen sana garip gelecek fakat cezaevinin kendine mahsus konforu var. Evet, tahminen tek bir plastik sandalye, plastik bir masa, minik bir televizyon, bir küçük buzdolabı, her türlü esere kısıtlı erişimin nesi konforlu olabilir diyeceksin. Ama kendi açımdan şunu konfor olarak görüyorum:
Telefonum çalıp durmuyor zira yok. Günde 200 tane karşılık vermem gereken ileti gelmiyor. Son 40 yıldır birinci defa daima bir yere yetişme telaşı içinde değilim. Bir yere geç kaldım gerilimi yok. Çok da gidesin olmayan davetlere katılmak zorunda değilsin. Konutun anahtarını yanıma aldım mı, sabah ne giysem üzere şeyleri düşünmek zorunda değilsin.
Tek badire, sevdiklerinden, dostlarından ve en kıymetlisi ailenden uzak olmak. Yeniden de onların güzel olduğunu bilmek yetiyor. Hele hele eşimin ve kızımın dik duruşu, beni hem gururlandırıyor hem de bana güç veriyor.
Gündemdeki kimi mevzuları sormak istediğini iddia edebiliyorum. Mesela CHP’nin sabık genel liderinin kendisiyle görüşen belediye başkanı ve parti yöneticilerine söylediği: “Butlan kararı çıkarsa genel başkanlığı kabul ederim. Ne yapayım, partiyi kayyuma mı bırakayım?” cümlesi.
Sen bu cevaba şaşırdın mı? Beklemiyor muydun? Ben tam da bu karşılığı vereceğinden zerre kuşku duymadım. Butlan davası nasıl ki iktidarın planı ise, bu adam da iktidarın planının bir modülü. “Kayyum gelse daha mı düzgün?” demiş. Net söyleyeyim, daha düzgün.
Kayyum partiye Kılıçdaroğlu kadar ziyan veremez. Korkar, çekinir ve esasen süratle kurultaya götürür. Kılıçdaroğlu ise 2028 Mart’ında erken seçime “evet” der. Anayasa değişikliğine takviye verir, Erdoğan’ı bir kere daha cumhurbaşkanı yapmak için her şeyi yapar.
Şunu da söyleyeyim, AKP bu mahkeme kararını daha kritik bir anda çıkarır. Otuzunda değil. Bir sefer daha söyleyeyim: Kayyum dahil her mümkünlük, Kılıçdaroğlu’ndan daha güzeldir. Cezaevindeyim diye dedikodular bana gelmiyor zannetme.
Duyduğum kadarıyla Kılıçdaroğlu, Özgür Özel’e, “İmamoğlu’nun gerisinde durma. Cumhurbaşkanı olarak Mansur Yavaş’ı ya da kendini göstermeyi gündeme al. Ben de o vakit kurultay davasında sana takviye vereyim” bildirisi iletmiş. Bunu iki başka yerden duydum lakin dediğim üzere, dedikodu.
Muharrem İnce’nin CHP’ye dönüşü hoş haber. Keşke Ümit Özdağ ve hatta Yavuz Ağıralioğlu, DÜZGÜN Parti’ye dönse ya da en azından bir biçim işbirliği konuşuyor olsalar. Zira ortak potansiyelleri en az 15 puan üzere.
Bir öteki problem, Erdoğan’ın açtığı iç cephe konusu. Cumhurbaşkanı “iç cepheyi güçlendirmeliyiz” demiş. Güldüm.
2008’den bu yana iç cephenin yarısına her türlü hakareti hür bırakan, toplumun partisine dayanak vermeyen kesitini yok sayan, toplumun bir kısmını neredeyse düşman gören, muhalifleri ve kendisi için siyasi tehlike olarak gördüğü herkesi mahpusa attıran, kelamda yargı süreçlerini keyifle izleyip, kendisinin darmadağın ettiği iç cepheyi güçlendirmekten bahsettiği lakin bir fıkranın konusu olabilir.
Bir diğer fıkra ise Ömer Çelik’ten geldi. İşlerine gelmeyen anketle ağzına geleni söyleyen AKP sözcüsü, bir anket sonucu paylaşarak “Toplum, kriz anlarında ülkenin başında Erdoğan’ı görmek istiyor” dedi. Bir çeşit itiraf üzereydi. “Baktın oylar düşüyor, kriz yarat” diye anladım söylediklerini ve 2015 Haziran’ına döndüm.
Herhalde İran-İsrail savaşında ateşkese de oldukça üzülmüştür iktidarımız. İsrail demişken, iktidar kanadından kendi zayıf fakat siyasi yanı güçlü biri, İsrail’in Türkiye için tehdit oluşturduğunu söylemiş tekrar.
Keşke ortağıyla oturup bir karar verseler. Biri “İsrail Türkiye için tehdit” diyor, başkası İsrail’i “bir gece apansızın gelebiliriz” diye Karabağ örneği üzerinden korkutuyor. İki ortak bu kadar farklı düşünüyorsa, o iştirakte bir sorun vardır.
Bana sorarsan, ne biz İsrail’e saldırırız ne de İsrail bize. Doğal İsrail’in bize ziyan vermek için saldırması gerekmiyor zati.
Bu ortada Sayın Cumhurbaşkanı’nın İran’ı bombalayan ülkenin lideri ile keyifli mesut fotoğrafını gördüm. Hoşuma gitti. Dün ABD’yi kınarken bugün memnunluk pozu. Dün dündür, bugün bugündür diyen Demirel’i hatırladım.
Emreciğim, ben daha anlatırım ancak Rezza’nın eli yoruldu. Yarın görüşmek üzere. Paklığı bitirip kitap okumaya geçmek gerekiyor. Herkese selam, sevgi. İzleyenlere milyonla teşekkür.
Bunları söylerken bir büyük teşekkürü de anneme yollamak istiyorum. Burada her işi yapmayı ondan öğrendim. Bana mesken işi yaptırıp “kadınlara hürmet duyman için onları anlaman lazım” diye her şeyi öğrettiği için şu an rahatça her şeyin üstesinden geliyorum. Emeği büyük. Çok üzgün biliyorum. Lakin üzülme anne. Beni sen ve babam bu türlü biri olmam için yetiştirdiniz. Düzgün ki de o denli yapmışsınız.
Bugün yapmaya çalıştığım şeyin özünde size layık bir evlat olma isteği var.
