Ortadoğu’daki savaş büyüdükçe büyüyor. İran ve İsrail ortasındaki tansiyonu de dünyayı yeni bir savaşın eşiğine getirdi.
Savaşın derinliğini ve gerçeklerini konuşmak için bu haftaki yazımı eski Türkiye Birlik Partisi (TBP) Milletvekili, Demokratik Barış Hareketi’nin (Barış Partisi) kurucu Genel Lideri sayın Ali Haydar Veziroğlu‘na bırakıyorum.
İran’dan bize seslenen sayın Veziroğlu‘nun yazısı şu biçimde:
“Sorumluk anlayışını ve insani hislerini şahsi çıkarı üstünde tutan bir iş insanıyım. Günümüzde yaşanan bu kahr edici sahneleri dün Irak’ta yaşadım, bugün İran’da izliyorum yarın ülkem Türkiye’de yaşanmayacağından emin değilim.
Amerika değişik nedenlerle kendisine mahkum ettiği liderlerin iş birliği ile Orta Doğu’yu dikensiz gül bahçesi yapmaktadır.
Toplumumuz yakın tarihimizde yaşadıkları ile Amerika’nın artık Türkiye dostu olmadığını biliyor. Toplumu yöneten başkan ise, bu gerçeği bilmemezlikten gelerek görmek istemiyor. Bu acıtı gerçek, komşu dost ülke İran dahil, bölge beşerlerine ağır bedeller ödetiyor.
İyi niyetten mahrum, birtakım çığırtkanların alehte yürüttükleri gerçeğe karşıt çabalarına karşın, tarihin derinliklerine uzanan İran – Türkiye dostça alakaları kesintisiz olarak devam etmektedir.
Uygar kabul edilen dünyadan geri kalmamak maksadıyla birbirleri ile yarışan Orta Doğu’nun önde gelen değerli ülkelerinden Türkiye ve İran’ın ortak coğrafyaları, ortak tarihleri, ortak inançları ve ortak etnik kökenleri bu iki ülkeyi birbirleri ile dost olmaya mahkum etmiştir.
Dost ve Komşu ülke İran’ın günahı Amerika’ya köle olmayı ret ederek Amerika’nın istediği dikensiz gül bahçesinde diken olmaktır.
Türkiye’nin dost ve komşu ülkesi İran’ın günümüzde uğradığı haksızlık karşısında ülkeyi yöneten iktidarla ile muhalefetten hassas olmaları beklenirdi.
Ne yazık ki, Türkiye’yi yöneten iktidarın bilinen nedenlerle yüzünü öbür adreslere çevirmesi muhalefetin ise utangaç gelin üzere davranarak duyarsız kalması üzücü olduğu kadar düşündürücüdür.
İsrail ve Amerika’nın işbirliğinde yapılan atak ile İran’ın komite kademesinde yapılan değerli tahribatın İran liderliğin bir tek günde toparlanarak savaşa hazır duruma geçmesi, kırk derece sıcaklığın altında sabahtan akşama kadar meydan cadde sokakları dolduran, tek yürek olup haksızlığa karşı haykıran İran halkının direnci takdire şayandır.
Bu somut gerçek, İran toplumunun birliğini şuurlu olarak zayıf olduğunu lanse edenlerin yüzlerine vurulmuş kıymetli bir şamardır.
Değişik tarihlerde ve değişik ülkelerde savaşın durdurulması, barışın sağlanması maksadı ile Amerikan yetkililerinde içinde bulunduğu toplantılar devam ederken Amerika ve İsrail’in hücum planları yapmaları haydut devletlere yakışır niteliktedir.
Bunaltıcı meselelerle iç içe yaşadığımız dünyamızda özgür ve kardeşçe barış içerisinde yaşamak her bireyin isteği olmasa bile, her bireyin hakkı olsa gerek. Bu hakkımı kullanmak isteyen bir birey olarak barıştan yanayım.
Arzulanan gerçek ve samimi barışın sağlanması, Amerika ve İsrail’den beklenebilinir mi? Gerçekten gayri samimi de olsa ateşkes ile ilgili alınan kararlar İsrail’in sınırsız tehditleri altında olduğu bilinmektedir.
İran’ın haklı nedenlerle Hürmüz boğazını kapatması halinde petrol fiyatlarının beklenilenin üzerinde yükselmesi Amerika ve İsrail dahil tüm dünya ülkelelerin halkları kendi başkanlarını sorgulayarak yaşanan problemlerde sorumlulukları tartışılacaktı. Ekonomik sarsıtının giderilmesi gayesiyle başkanlar zorunluklardan kaynaklanan içtenlikle, barışı sağlamaya çalışmaları kaçınılmazdı.
İran’ın Hürmüz Boğazı’nı kapatması dünya iktisadının alabora olması demektir. Bu ekonomik kasırgaya neden olan önderler siyaset sahnesinden silinmeleri muhakkaktır. Dünya halklarıda ağır bedeller öderlerdi.
Nitekim , ABD ve İsral’in İran’a saldırısı sürerken Trump’ın İran’ın Hürmüz Boğazını kapatmaması için Çin’den yardım talebinde bulunması yaşanacak bahametin şuurunda olmasıdır.
İran liderliğin, sarsıcı gücü tartışılmaz silahını kullanmaması dünya barışına samimi katkısıdır. Kullanılmaması kullanılmayacak manasına gelir mi? Dilerim kullanılmaya gereksinim duyulmaz ve kullanılmaz.
Özetle, zorbaların yönettiği günümüz dünyasında, İran liderliği Hürmüz boğazını kapatmaması dünya barışına verdiği kıymet ve duyduğu hasret olsa gerek.
Sevgili kardeşlerim, güzel beşerler tüm çabalarınıza karşın bana ulaşamamanız nedeni ile sitemde bulunuyor ve can güvenliğim gereği ile İran’dan ayrılmamı istiyorsunuz. Taktir edersiniz ki; savaş ortamındayız meselelerin olmaması düşünülemez. Tahrandan selamlar ölümden kaçacak kadar vakit zengini değilim. Dilerim hoş gelecekteki günleri birlikte paylaşırız. “
