Cumartesi günü İngiltere’nin başşehri Londra tarihi bir protesto gösterisine daha konut sahipliği yaptı. Binlerce insan Russel Square’den başlayarak Başbakanlık Konutu’na kadar hiç orta vermeden sloganlarla, marşlarla yürüdüler. İsrail’in Gazze’deki soykırımında hissesi olan İngiliz hükümetinin Personel Partili Başbakanı Keir Starmer’i konutunun önünde yuhaladılar.
Yürüyüş deyip geçmeyin, hükümetler üzerinde önemli bir baskı oluştuyor bu tıp aksiyonlar. Halkın büyük bir kısmını temsil eden çok sayıda kurumun, örgütün yer aldığını hükümetler görüyor. Hasebiyle atacakları adımlarda daha dikkatli olmalarına yol açıyor bu tıp şovlar.
Dünkü dahil tüm gösterilerin/yürüyüşlerin iktidarı oldukça etkilediğinin işaretleri var. Haftalardır süren bu şovların de tesiriyle İngiltere Filistin konusunda beklenmedik sayılacak bir adım atarak İsrail barışı gerçekleştirmezse Eylül’de Filistin devletini tanıyacağını açıkladı örneğin. Bunda bu sokak şovlarının tesiri inkar edilemez.
İngiliz hükümetinin şovlardan çekindiği de bir gerçek bu ortada. Londra’nın güvenliğinden sorumlu Metropolitan Police’in şova katılacakları açıkça tehdit etmesi bunun ispatı oldu. Palestine Action isimli kümeyle harekette yer alanların tutuklanacağını duyurmuştu polis. Zira bu kümesi “terörist” örgüt olarak kabul ediyor hükümet.
“Terörist” olmasına yol açan da şu; küme ülkenin güneydoğusundaki Brize Norton köyünde bulunan Kraliyet Hava Üssü’nde bulunan savaş uçaklarını boyadı, kimilerine ziyan verdi. Zararın milyonlarca sterlin olduğu argüman ediliyor. Bu nedenle Palestine Action hükümetin gözünde terörist. Buna itiraz eden, yürüyüşte de bu kümenin pankartı altında yürüyen 100’e yakın gösterici gözaltına alındı. Dava açılırsa 14 yıl mahpus cezası istemiyle yargılanabilecekler.
Gösteriler tarihinde hatırı sayılır bir yeri vardır Londra’nın. Tarihe geçmiş kimi şovlar büyük gelişmelerin habercisi olduğu üzere, o gelişmeler sonrasının hissiyatının ortaya dökülmesine de yaradılar. Büyük Marks, değerli bir personel gösterisinin yapıldığı Hyde Park için “devrim dün orada başladı” demiştir derler, örneğin.
Bunca yıldır, gençliğimden bugünüme kadar, Filistin’e dayanak maksatlı yüzlerce yürüyüşe, şova katıldım, yurtta da yurt dışında da. Cumartesi günkü Londra yürüyüşünde, tam 30 yıl evvel bir Filistin gösterisinde konuşma yaptığım parkın önünden geçtiğimde hüzünlendim doğrusu. Geçip giden vakte değildi hüznüm. Şovda atılan söloganlardan biri canımı çok yaktı. Otuz yıl evvel ben/biz “Filistin’in özgür olacağını” içeren sloganlar atardık. Çabayı yücelten, zafere yakın olunduğunu duyuran sloganlar. Hepsi insani talepler içeren, hak, hukuk, eşitlik temalı, çabaya davet edici yüzlerce slogan yani. Dünkü şovda elbette tekrar Filistin’in özgürlüğünü haykırdık fakat hiç lakin hiç daha evvel aklım(ız)a gelmemiş olan bir sloganla karşılaştık: “Let Them Eat”. (“Bırakın Yesinler”).
Binlerce göstericinin ağzındaki bu slogan İsrail kuşatması altında açlıkla kıvranan Gazze için atılıyordu. Yıllar içinde yalnızca sloganları izleyerek de Filistin sıkıntısının nereden nereye geldiğini anlamak mümkün aslında. Tümünün kurtarılması için verilen çaba yıllarında “Özgür Filistin”den, günümüzde yüzde 25’lik toprağı kalmış Filistin’in Gazze bölgesi için “bırakın yesinlere”e gerilemişti gayret.
Otuz yıl evvel konuşma yaptığım o parkın önünden geçerken ben de gelecekte Filistin’in özgür olacağına inanıyordum. Artık elinden ekmeğini almasınlar diye sokaklarda İsrail’e onları açlıktan öldürmemesi için davetler yapanlar ortasındayım. Fecî bir trajedi bu.
Gösteride onlarca Yahudi eylemciyle de tanıştım. Ortodoks Museviler her vakit olduğu üzere şova takviye verdiler. Yahudi Sosyalist Küme da pankartlarıyla katılmıştı yürüyüşe. İnsanlığın etnik kimliğinin olmadığının düzgün bir örneğiydi bu.
Binlerce insanın doldurduğu sokaklardaki hareketliliği, atılan sloganları, pankartlarda lisana getirilen talepleri görmedi BBC. İştirakçi 200 binden fazla kişiyi görmezden gelen kurum, Palestine Action’la birlikte yürüyen 100 “terörist”in gözaltına alınışını birinci haber olarak duyurdu.
Otuz yıl evvel de böyleydi, artık de. Alçaklıkta bu kadar istikrarlı olmasına hürmet duyası geliyor insanın.
Yine de inanıyorum: Filistin Özgür Olacak.
Geriye ne kadar Filsitin kalacaksa artık.
