Osmaniye’nin Kadirli ilçesine bağlı Karakütük köyünde, tek başına bir barakada yaşayan 71 yaşındaki Şerife Yılmaz, daha evvel yaşadığı yoksulluk nedeniyle gündeme gelmişti.
Yılmaz, yaşadığı hayatı şu sözlerle özetlemişti:
“AÇ KALIYORUM, DONUYORUM”
“Eşim öldü baba yurdundayım. Bir tek makûs bir odanın içerisindeyim. 65’lik maaşı veriyorlar, ne yapayım? Ufak tefek harcıyorum. Olursa meskenin içerisinde yapıp yemek yiyorum olmazsa yatıyorum, aç kalıyorum. Donuyorum, soba berbat bir soba, hiç yeterli değil. Odun ne gezer, ocak ne gezer. Olandan ufak tefek çalı çırpı bulup yakıyorum. Elimde çalı, odun sobayı yakacağım, dondum. Bu kolum çıkmış. Ayağım birbirine dolaşıverdi düştüm. Ne bulursam onu yiyorum. El fenerim var onunla uğraşıyorum, öbür bir şey yok.”
BAKANLIK YARDIM KABUL ETMİYOR DEMİŞTİ
Yaşlı bayanın yaşadığı sefalet gündeme gelince Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı kaynakları, 71 yaşındaki Şerife Yılmaz’ın yapılmak istenen öteki konuta taşınması ya da huzur meskenine yerleştirilmesi tekliflerini reddettiği belirtildi.
Şerife Yılmaz’ın oturduğu yerin mirasçılarının olduğunu bildiren bakanlık kaynakları Şerife Yılmaz’ın yazdığı dilekçede baba ocağını terk etmek ve öbür bir yerde kiraya çıkmak istemediğini, bulunduğu yerde bir oda yapılmasını talep ettiğini aktardı.
MUHTAR ‘YARDIMLARDAN FAYDALANIYOR’ DEDİ
Osmaniye’nin Kadirli ilçesine bağlı Karakütük köyünde yalnız ve sıkıntı şartlarda yaşayan 71 yaşındaki Şerife Yılmaz’ın sesinin duyulmasını ardından, Karakütük köyü muhtarı Ertuğrul Pala, bahse ait açıklama yaptı.
Pala, Kadirli Kaymakamlığı tarafından konteynere yerleştirilen Yılmaz’ın ısrarla köye dönmek istediğini lisana getirerek, şunları söyledi:
“İHTİYAÇLARI TEMİN EDİLMEKTEDİR”
“Teyzemiz 71 yaşında ve 65 yaş aylığı almaktadır. Toplumsal hizmetlerimizden faydalanıp, kömür ve başka muhtaçlıkları temin edilmektedir. Biz de muhtarlığımız olarak teyzemize gelen rutin yardımları her ay teyzemize vermekteyiz. Teyzemizin konutunun yeri davalık olduğundan ötürü biz konutunu güzelleştiremiyoruz, külfetimiz bu.
Konu yargıda olduğu için çivi bile çakamamaktayız. Yoksa biz teyzemizin konutunu yapmayı düşünüyoruz fakat imkansızlıklardan ötürü yapamıyoruz. Teyzemizin yardımlarını rutin olarak yapmaktayız. Devletimizin eli büyüktür, ne gerekiyorsa yapılmaktadır. Şu an buraya Toplumsal Hizmetler de gelmiştir fakat teyzemiz burada durmak istememektedir.
Biz daha evvel teşebbüslerde bulunduk. Teyzemiz ‘Ben burada kalamam vilayetle de köyüm, evim’ demektedir. Teyzem konutundan vazgeçmediğinden ötürü orada konutunda yalnız kalmaktadır. Mahkeme süreci bittiğinde teyzemizin konutunu hoş bir halde yapacağız.”
“EVİME GİTMEK İSTİYORUM”
Şerife Yılmaz ise “Ben bu sıcak yerimde memnunum ancak vilayetle de meskenim, vilayetle de konutum. Selam söyleyin Valiye. Ben konutuma gitmek istiyorum” dedi.
