Tuhaflığına alışıldı olağan. Artık hiç bir lafı, tavrı kimse için şaşırtan gelmiyor Donald Trump’ın. Kendisine hayranlığına da alışıldı artık, egosunun şişkinliği çok göze batmıyor. Lakin yanlışlığının ya da doğruluğunun basitçe kanıtlanabileceği o denli argümanları oluyor ki, en ciddiye almayanlar bile fırsat bulmuşken palavrasını yüzüne vuralım diyorlar haklı olarak.
“Altı ayda altı savaşı çözdüm” dediğinde bu türlü oldu. Sallamasına alışanlar bile bunun yanlışsız olmadığını söylemek zorunda hissettiler kendilerini. Olmayan muvaffakiyetlerini o denli inanarak anlatıyor ki insan bu kadar palavraya tahammül edemiyor haliyle. “Başarıları” ortasında başkanlığının birinci devrinde hala devam eden çatışmalarda yapılan kırılgan ateşkeslerle, taraflardan en az birinin itiraz ettiği arabulucukları da sayıyor.
Beyaz Saray’ın bir medya kuruluşuna yolladığı listeye nazaran Trump Ermenistan ile Azerbaycan, Demokratik Kongo Cumhuriyeti ile Ruanda, İsrail ile İran, Hindistan ile Pakistan, Kamboçya ile Tayland, Mısır ile Etiyopya’nın yansıra Sırbistan ile Kosova ortasındaki çatışmaları çözmüş oysaki.
Oysa bunlardan Mısır ile Etiyopya ortasında rastgele bir barış muahedesi yapılmadı, zira ortada bunu gerektirecek bir savaş yoktu. Yalnızca Nil Irmağı üzerinde yapılması planlanan baraj yüzünden yaşanan bir gerginlik sözkonusuydu. Trump’ın, aslında 2020’de muahedeye ikna etmeye çalıştığı Etiyopya, müzakerelerden de çekilmişti.
Sırbistan ile Kosova konusunda da yaptığı rastgele bir şey yoktu. Kosova’nın 2008’de tek taraflı bağımsızlık ilanının akabinde, her iki taraf 2020’de Washington’da kısmi bir barış muahedesi imzalamıştı. Fakat sorun tam manasıyla çözülmüş değil, iki ülke münasebetleri bugün bile epey gergin.
“Barış” sağlama metodu tam da kendine hastı bu ortada. Trump, kelamda “barış” müzakerelerinde şu meşhur gümrük vergilerini bir baskı aracı olarak kullandı. Kamboçya ile Tayland ortasında çatışmalar başladığında iki taraf da çatışmayı sonlandırıncaya kadar gümrük vergilerinin indirilmesi konusunda müzakere yapmayacağını söyledi. Evvel işe yaradı. O denli ki Trump, ateşkes ilan ettikten sonra “Barışın başkanı olmaktan gurur duyuyorum” bile dedi. Fakat her iki ülkenin cumhurbaşkanları Malezya’da el sıkışarak poz verdikten yalnızca iki gün sonra ateşkesin kırılgan olduğu ortaya çıktı. Sorunu çözmek için devreye Çin girdi.
Oluşturulmasını sağladığı ateşkeslerin kırılgan olmasının birinci örneği bu değildi doğal. Demokratik Kongo Cumhuriyeti ile Ruanda Haziran ayında Beyaz Saray’da barış mutabakatı imzalandıktan sonra, Kongo ordusu ile Ruanda’nın desteklediği isyancı küme M23, birbirlerini muahedeye uymamakla suçladı. Ateşkes güme gitmişti.
Hindistan ile Pakistan ortasında bir mühlet evvel yaşanan savaşı da durdurduğunu söyleyen Trump’ı Hindistan Dışişleri Bakanı Vikram Misri yalanlamıştı bu defa. “Hindistan ile Pakistan ortasında ABD’nin arabuluculuğu olmadı” demişti Bakan. Meğer Trump, toplumsal medya hesaplarında “ABD’nin arabuluculuğunda uzun bir gece süren görüşmelerin ardından” ateşkes sağlandığını sav etmişti. O denli bir gece yaşanmamış demek ki.
Söyledikleri düpedüz yalandı fakat Trump o kadar inanıyordu ki tüm bunları yaptığına, Norveç’in ünlü finans gazetesi Dagens Naeringsliv’in savına nazaran, bir ay evvel eski NATO genel sekreteri Jens Stoltenberg’i arayarak ona Nobel Ödülü’nü istediğini bile söylemişti.
Çok istiyor bu mükafatı. Fakat alması için “yalan kolunda da nobel mükafatı konmasını” bekleyecek artık.
Kesin alır.
