Muğla’nın Ortaca ilçesinde ambulans sürücüsü olarak vazife yapan 35 yaşındaki Muhammet Fiyat, kaybolmaya yüz tutmuş nalbantlık mesleğini ayakta tutmak için kendi imkânlarıyla gayret ediyor.
Dalyan Mahallesi’nde yaşayan Fiyat, at sevgisini dedesi ve babasından miras aldı. Çocukluğundan bu yana konutlarındaki ahırda atlarla ilgilenen Tutar’ın bugün altı atı bulunuyor. Birinci vakitler atlarının nallarını etraf vilayetlerden gelen nalbantlara çaktıran Fiyat, bu işi yapanların sayısının azalması üzerine sekiz yıl evvel nalbantlığı öğrenmeye karar verdi.
Mesleğin son temsilcilerinden öğrendiği bilgilerle kendini geliştiren Fiyat, vakitle ustalaştı. Hem kendi atlarının bakımını üstlenen hem de etrafına takviye olan Fiyat, nalbantlığın yaşaması için çalışıyor.
Tutar, AA muhabirine yaptığı açıklamada atçılıkla aile geleneği olarak ilgilendiğini belirterek şunları söyledi:
“Hobi olarak kendi atlarımın nalını çakıyorum. Gereksinim duyanlara da yardımcı olmaya çalışıyorum.”
Atların doğal ortamda koşarken tırnaklarının yıprandığını, ahırda ise sistemli bakım gerektiğini tabir eden Meblağ, tırnakların 45-60 günde bir törpülenmesi gerektiğini vurguladı. Nalın, atları taş ve diken üzere ziyanlı etkenlerden koruduğunu anlatarak şöyle devam etti:
“Çevrede hobi olarak at bakan arkadaşlarım var. Onlara da at, at hastalıkları ve nal konusunda yardımcı oluyorum. Atçılıkla uğraştığım için etrafımdan çok olumlu dönüşler oluyor. Atlar, insanların maddi olarak uzak kaldığı lakin manevi olarak yakın olmaları gereken hayvanlar. İnsanın ruhunu besleyen, dokunduğunda bile farklı hissiyat uyandıran bir varlık. Yakın etrafım gelip cet binebiliyor, dokunup sevebiliyor.”
At bakımı ve beslenmesinin sıkıntı ve maliyetli olduğunu belirten Fiyat, bu nedenle atçılığın yaygınlaşamadığını söyledi. Fakat en temel muhtaçlığın nal olduğunu vurgulayan Meblağ, nalbantlığın kıymetine dikkat çekerek şu sözleri kullandı:
“Nalbantlık, tükenmeye yüz tutan bir meslek. Mesleğin yaşaması için yeni başlayan insanların olması gerekiyor. At, nalbant olmadan olmaz zira atın temel gereksinimleri ortasında nal birinci sırada yer alıyor. Bir at gemsiz, eyersiz yürüyebilir lakin nalsız yürüyemez. Atçılığın gelişimi için devam etmesi gereken en kıymetli meslek de nalbantlık. Ben de bu mesleğin devam etmesini istiyorum. Yeni yetişen beşerler umarım en azından bizim yükümüzü hafifletir.”
