“Türkiye’nin okumuş kesiti, profesörlerden başlayarak geriye yanlışsız en tehlikeli olanlar üniversite mezunları. Olayları en rahat okuyanlar ilkokul mezunları. Zira, zihinleri berrak. Üniversite ve sonrası durum çok vahim zira gidişatı okuyamıyorlar, zihinleri bulanık..”
Bunu söyleyen bir profesördü. Sabahattin Zaim Üniversitesi rektör yardımcısı olduğunu da ekleyelim.
Aradan 9 yıl geçmiş.
Bu 9 yılda eğitim medreseleştirilmiş. Kamuda işe giriş mülakatlarında dini mevzulardan öbür soru kalmamış.
Peki amaca varılmış mı?
Bana sorarsanız, az kalmış.
Bakın bu ülkenin çocuklarının emanet edildiği Milli Eğitim Bakanı sırada neyin olduğunu nasıl anlatıyor:
“Zorunlu eğitimin çok olduğunu, yakında bunun tartışmaya açılacağını ben de varsayım ediyorum. Bu kadar uzun bir mühlet standart bir eğitime çocukları tabi tutmak yanlışsız olmayabilir..”
Bu başlama vuruşu üzere kıymetlendirme sonrasında, 3 DERNEK “zamanı geldi” bildirisini alıp bir rapor yayınladı:
“Enderun Özgün Eğitimciler Derneği, Maarif Platformu ve Medeniyet Enstitüsü tarafından düzenlenen “Türk Eğitim Sistemi ve Zarurî Eğitimin Yansımaları” çalıştayının raporunda 12 yıllık mecburî eğitimin öğrencilerin meslek edinme, yeteneklerini geliştirme ve hayatlarını şekillendirme süreçlerinde büyük bir mani oluşturduğu vurgulandı.”
4+4+4 sistemi ile bir yandan okul öncesinde dinci eğitimin önünü açan ve bilhassa kız çocuklarının (Elbette bir an evvel evlensinler diye) eğitimden daha erken kopmalarının formüllerini yaratanlar, artık o sistemden 1 yıl daha eksiltme peşinde.
Raporun altındaki imzalar aslında eğitimle birlikte “CUMHURİYET’TEN KOPUŞU”
Malum, Enderun, Osmanlı Saray Okulu..
Bugün işte o sistemi canlandırmak üzere.. Osmanlı devrine dönüş için özel programlarla “gönüllü eğitimciler”in çalıştığı bir platformdan kelam ediyoruz.
İnternet sitelerine girdiğiniz vakit profili anlıyorsunuz.
Osmanlıcı sözünün yanına “CİHATÇI” tarifini koyarsanız yanılmazsınız. Çünkü, Hamas övgüsünden “küresel intifada” davetine bayrak sallıyorlar.
Milli eğitim için rapor hazırlayıp sunuyorlar.
Ankara’da “gölge milli eğitim bakanı diye anılan Bilal Erdoğan bunlardan haberdar mı” diye sorsak abesle iştigal olur mu? Olur!
Ya “askeri akademilerde imamlar ders verebilecek” desek….
Sözcü müellifi Sultan Uçar’ın incelemesi ve argümanı, Türkiye’de rejimin nereye sürüklendiğine bir öbür örnek.
Aslında rastgele bir yeni örneğe, tartışmaya, ifşaya falan gerek yok.
Çocukları eğitim çağındaki her ailenin de deneyimlediği üzere eğitim çoktan dönüştürüldü. “Dindar Nesil” yetiştirmek ismine cehaletin kaleleri tahkim edildi.
Nedeni açık!
İşte o ferasetine kurban olunası yurttaşlar artık doktor dövmekle öğünüyor.
Bir market alışveriş kartı aldıkları sürece neden fakir olduklarını sorgulamıyor. Tam bilakis, fakirlerin cennete daha çabuk gideceği palavrasıyla avunuyor. Bunun bırakın Kur’anda yer almasını, inandığı her şeye ters olduğunu düşünmüyor.
Mesela.. Tarımıyla göz dolduran bu ülkede geçen yıl İran’dan nasıl / neden 11 ayda 777 ton karnabahar ithal edildiğini.. Ve yerli eserin de elde kaldığını bilmiyor. Bilse de sorgulamıyor.
Eğitim siyaseti bu yüzden en kritik noktada duruyor. Bu yüzden merdivenaltı yapılanmaların yanı sıra artık örgün eğitim masaya yatırılıyor. Saray köşecileri de ateşe körükle koşup “hadi.. haydi.” diye takviyesi ihmal etmiyor.
Bir örnek. Milat Gazetesi müellifi Ufuk Coşkun diyor ki:
“Mevcut eğitim anlayışı ne yazık ki çocukların başarılı olmaları üzerine kurgulanmıştır, “iyi insanlar” olmaları üzerine değil. Bu yüzden imtihanlar eğitimin merkezini oluşturmaktadır.
Daha da vahimi, 1924 yılından itibaren merkezi planlamayla toplumu muhakkak bir kalıba sokmayı hedefleyen eğitim, resmi ideolojiye itaatkâr, birbirinin birebiri bireyler yetiştirme gayesi ile hala yoluna devam ediyor.
Cumhuriyetin birinci yıllarında kısaca “eğitim birliği” olarak da bilinen 430 sayılı Tevhid-i Tedrisat kanunuyla eğitim, devlet inhisarına alınmıştır. Eğitimin zarurî ve tekdüze hale getirilmesinin nedeni ortada.
Türkiye’de de eğitimin yeni bir ulus oluşturma tarafında fonksiyon gördüğü ve bu hedefe hizmet ettiği su götürmez bir gerçektir.
Bana kalırsa yapılacak iş aşikâr.
Öncelikle Türkiye, gelinen bu noktada acilen, 1973 yılında kabul edilen 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu başta olmak üzere, eğitimde tek bir ideolojiyi, görüşü, dini, lisanı rengi ve mezhebi öne çeken eski adap mevzuatı gözden geçirmeli ve buraya ilişkin esaslı yeni bir eğitim sistemi inşa etmelidir.
Onca yapılan düzenlemelere ve değişikliklere karşın bir adım dahi ilerleyemiyorsak, günü kurtarmak için göstermelik yapay düzenlemelerle değil sıkıntının temeline inerek esaslı bir değişimin yol ve yöntemlerini aramalıyız.
(Milli Eğitim Bakanı) Yusuf Tekin’in bu uğurda uğraş harcaması biraz olsun beni umutlandırıyor.
HÜDA PAR’ın siyasi / ideolojik atağıyla birlikte düşünülünce helvanın pişmek üzere olduğunu anlayabilirsiniz.
Şimdi diyeceksiniz ki, “sivil toplum kuruluşları ve bilhassa muhalefet bu hususta ne yapıyor?”
Ben de size soracağım; Her gün yeni bir gözaltı, tutuklama, operasyon haberi patlarken sıra neye geliyor ki?
Tarihte birinci kere TÜSİAD liderleri gözaltına alındı.
Sonra yeniden yargı tarihine geçecek bir gösteriye şahit olduk.
Adliyede elleri cebinde görüntülenen TÜSİAD YİK başkanı Ömer Aras kısa müddet sonra tekrar gazetecilerin karşısına çıkartıldı. Binanın (nedense) bir öbür tarafına götürülürken bu sefer iki polis kollarına girmişti.
İktidarın bildirisi o kadar netti ki, yoruma bile gerek kalmamıştı: “Eleştirmeye kalkarsan başına geleceklere hazır ol.”
Ama not düşmeden olmaz.. O kareye Saray medyası iki reaksiyon vermişti.. Birinde neredeyse görmezden gelinmişti..
Diğerinde ise fotoğrafı görmek yetmemiş (nasıl olmuşsa!) “TÜSİAD’ın rant nizamı çöktü” manşetleri atılmıştı.
Reis’i destekleyenleri nelerin beklediğini ise anlatmaya gerek yok herhalde.
Ama yazıyı beni çok güldüren bir örnekle bitirmek istiyorum.
Devlet Tiyatroları genel müdürlüğüne, hangi başarısı nedeniyle olduğunu anlamasak da getiriliverilen Tamer Karadağlı, “YILIN BAŞARILI BÜROKRATI” seçilmiş.
Seçen mi?
“RADYO EFEBEY”
Hey hey hey!!!!
