Ayşe Barım hakkında birinci olarak 10 Ocak’ta “çalışma hürriyetinin ihlali” ve “şantaj” suçlamalarıyla soruşturma açılmış, “dizi kesiminde monopolleşmeye sebep olmakla” suçlanmıştı.
13 Ocak’ta yurt dışı çıkış yasağı getirilen barım, 24 Ocak’ta gözaltına alınırken 27 Ocak’ta ise tutuklandı.
İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından, Barım’ın tutuklanmasına ait yapılan açıklamada, Barım’ın 29 Mayıs – 2 Haziran 2013 tarihleri ortasında şirketi bünyesindeki sanatkarları Seyahat Parkı olaylarına katılmaları için yönlendirdiği sav edildi.
Barım, Seyahat Parkı protestolarının “planlayıcılarından” olduğu gerekçesiyle hakkında başlatılan soruşturma kapsamında “Türkiye Cumhuriyeti Hükümetini ortadan kaldırmaya yahut vazifesini yapmasını engellemeye teşebbüs etme” cürmünden tutuklu bulunuyor.
İLK DEFA RÖPORTAJ VERDİ
Barım, tutuklu bulunduğu müddet içinde birinci kere T24’ten Cansu Çamlıbel’in sorularını yanıtladı.
İşte Ayşe Barım’ın kendisine yöneltşlen sorular ve verdiği karşılıklar:
Tutuklandığından beri en çok merak edilen şey sıhhatin oldu. Çünkü İstanbul Tabipler Odası, 6 Ağustos’ta kamuoyuna yaptığı açıklamada, ‘ani mevt riski’ taşıdığına dikkat çekti. Uzun vakittir hem kalp hem de beyin hastalıklarıyla çaba ediyorsun. Anladığım kadarıyla gelinen noktada kalpteki sorun için bir aygıt takılması gerekiyor.Sağlık problemlerini anlatmanı rica ediyorum.
“Durumum son üç ay içerisinde gün geçtikçe berbata gidiyor ne yazık ki. Tutuklanmamdan iki yıl evvel ‘hipertrofik kardiyomiopati’ teşhisi konulmuştu ve aslında hemen ameliyat önerilmişti. Ben birtakım kardiyologların görüşü doğrultusunda ameliyatı geciktirebilmek için ilaç ve sağlıklı ömür şartları ile hastalığı denetim altına almaya çalışıyordum. Cezaevi sürecinde ne yazık ki kalp rahatsızlıklarım denetimden çıktı. İlaçların dozajı arttırılsa da durum daha da berbata gitti. Dört ay evvel bayılmalarım başladı.”
“DÖRT AYDA YEDİ KEZ BAYILDIM”
Birkaç kere hücrende baygın halde bulunduğun söylendi. Kaç kez oldu bu? Bu ataklara neden olan şey nedir? Baygınlık öncesinde yaşadıklarını hatırlıyor musun? Ansızın mi gelişiyor, yoksa semptomlarını evvelden hissedebiliyor musun?
Dört ayda yedi defa bayıldım. Tıbbi ismiyle bu durum ‘senkop’ olarak tanımlanıyor. Basitçe kalp kasımdaki bozulmaya bağlı olarak kanı pompalamaya çalıştığında kas daha da genişliyor ve kanın çıkış yerini daraltıyor. Bu önemli darlıktan ötürü bedene kan pompalanmıyor ve bayılma atakları gerçekleşiyor. Bu bahsettiğim yedi bayılmanın sonuncusunda yere düşerken başımı çarpmışım ve revirde müşahede altına alındım.
“SAĞLIĞIM ÇOK MAKUS DURUMDA”
Doktorlar nasıl bir tedavi öneriyor ve bunların ne kadarı cezaevindeyken gerçekleştirilebilecek prosedürler?
“Sağlık sıkıntılarım sadece kalp hastalığı ile hudutlu değil. Beynimde 10 yıl öncesinde oluşan anevrizmaya karşı takılmış iki stent var. Son hastane raporuna nazaran beynimde yeni bir anevrizma daha oluşmuş ve bu yeni anevrizma mevcut iki stente çok yakın bir noktadaymış. Yani kanarsa geri dönülmesi imkânsız. Tedavi riskli olduğu için de başka stentleri uygulayan hekimimin tedaviyi gerçekleştirmesi gerekiyor. Hatta bu süreç yapılırken açık beyin ameliyatına bile dönülebilir. Çok tehlikeli olabilecek bu ameliyatları şu durumda olmama imkân yok. Zira sıhhatim çok makus durumda, nefes alamıyorum, uyku apnem zorluyor. Bedenim şu an çok güçsüz olduğu için bu iki ameliyata bu koşullarda dayanabileceğini düşünmüyorum. Ayrıyeten bu iki ameliyat sonrası nekahet periyodunu cezaevi kurallarında geçirmem imkânsız.”
“TEK İSTEĞİM SAĞLIKLI ÖMÜR HAKKIMIN VERİLMESİ”
Var olan hastalıklarının neden cezaevine girdikten sonra ilerlediğine dair nasıl bir izahat veriyor hekimler?
“Kaygı bozukluğu ve oluşan panik ataklar her iki hastalığı da tetikliyormuş. Yani bedenimde bir nevi iki farklı patlamaya hazır bomba var. Münasebetiyle da iki açıdan da yüksek vefat riskiyle karşı karşıyayım. Bu hastalıkların sonucu olarak gelen bayılmalarımı hissetmiyorum. Güya bir anda kalbimde elektrik kesiliyor üzere oluyor. Bunu 7 sefer yaşadığım için de “Ya uyanamazsam ya geri dönemezsem” üzere bir dert içinde yaşıyorum daima. Bu dert içinde olmamın temel nedeni ise burada bu hastalıklara müdahale şansı yok. Kampüs hastanesinde ne nörolog ne de kardiyolog var. En yakın tam teşekkülü devlet hastanesi 1,5 saat uzaklıkta. Yani kurtulmam imkânsız. Tabi bu dehşet ile yaşamaya çalışmak da vahim. Tek isteğim sağlıklı hayat hakkımın verilmesi.”
“BÜYÜK BİR ŞOK YAŞADIM, HALA DE YAŞIYORUM”
Tutuklanma münasebeti olarak önüne ‘Türkiye Cumhuriyeti hükümeti’ni ortadan kaldırmaya yahut vazifesini yapmasını engellemeye teşebbüse yardım etme’ tezi konulduğunda ne hissettin?
“Büyük bir şok yaşadım, hala de yaşıyorum, atlatabilmiş değilim. Birinci göz altına alındığımda ne olduğunu anlayamadım. Beni bir sabaha karşı saat 05.00’te almaya geldiler beni ve gözaltına alınma münasebeti olarak ‘TCK 312. maddeyi söylediler. Ben o anda bu kanunun kapsamını dahi bilmiyordum. Bana isnat edilen hatanın içeriğini fakat nezaretteki birinci avukat görüşünde öğrenebildim.
Yine de tam ne olduğunu bilmek istemedim bir mühlet. Ben tek başına var olmuş, kendi halinde bir bayanım. Türkiye Cumhuriyeti hükümetini ‘cebren ve şiddet ile ortadan kaldırmaya’ çalıştığım hangi münasebetle, hangi ispatla argüman edilebilir? Bunu aklım almıyor gerçekten”.
“HİÇBİR KABAHAT ÖGESİ TESPİT EDİLMEDİ”
Sana yönelik savların kökeninde senin Seyahat Parkı protestolarının planlayıcılarından biri olduğun savı var. Mayıs ve haziran 2013 yılındaki protestolar sırasında Seyahat Parkı’na kaç sefer ve neden gittin?
“Gezi’ye yalnızca bir kere, basın orada olduğu için o tarihte bizimle çalışan oyuncularımın yanında bulunmak üzere gitmiştim. 15 gün sonra diziler bitince de tatile çıkmıştım. Bunların hepsi ispatlı. Lakin bana isnat edilen hataların ne ispatı var ne şahidi. Şirkettekiler dahil tüm bilgisayarlar ve hesap giriş çıkışları incelendi, hiçbir şey bulunamadı, bulunamaz. MASAK raporuyla da sabit, hiçbir hata ögesi tespit edilmedi.”
“240 GÜNDÜR BU KABUSUN İÇERİSİNDEYİM”
“Hiçbir delil bulunamadı, bulunamaz” kadar tezli bir cümleyi nasıl kurabiliyorsun?
“Çünkü savların hiçbirisiyle bir ilgim yok. Ben kendi halinde yaşayan, çalışan, üreten ve ülkesini seven bir bayanım. Dokuz aydır bir itibarsızlaştırma kampanyasının ve türlü iftiranın gayesinde büyük bir mağduriyet yaşıyorum. Ben hâlâ neyle suçlandığımı anlamakta dahi zorlanırken tutuklanmaya sevk edildiğimde kendimi adeta bir sis bulutunun içinde hissettim. Sesler, beşerler, kelepçe… Anlamakta o kadar zorlandım ki… Dört gün boyunca bir bodrum katında zar güç nefes alabildiğim nezaret sürecinden sonra, Çağlayan Adliyesi’nde eksi yedinci katta buz üzere bir yerde, saatler süren bekleyişte başıma gelebilecekleri düşünüp dehşet içinde olan bitenleri anlamaya çalışıyordum. Ne yapmıştım bilmiyordum, ancak tutuklanmıştım. Sabaha karşı Silivri’deydim. Odamda bir yatak, plastik bir sandalye, masa, duvardaki yazılar ve ben baş başa kaldık. Aşina olduğum hiçbir şey yoktu. Hazırlıklı olunabilecek bir his değil bu. Oysa evimden alındığım o sabah bir daha geri dönmeyecekmişim. 240 gündür bu kâbusun içerisindeyim.”
“HALA HER GÜN NEDEN VE KİM, DİYE DÜŞÜNÜYORUM”
Sektörünüzde dolaşan bir dedikodu var. Deniyor ki; senin şirketinin temsil ettiği oyuncuların TRT kanallarındaki üretimlerde yer almasına müsaade vermediğin için birilerinin canını sıkmışsın ve iş buraya kadar gelmiş. Karşı karşıya olduğun durumun birilerinin şahsî husumetinden kaynaklı olabileceğini hiç düşündün mü?
“Tabii ki düşündüm ve hâlâ her gün neden ve kim, diye düşünüyorum. Ve açıkçası bu türlü bir duruma sebep olacak ne yapmış olabilirim, bulamıyorum. Söylediğin yorumlar bana da ulaştı. Bunun üzerine şirketteki ilgili üniteden, oyuncularımızın son yıllarda TRT’de ve Doğal platformunda kaç projede rol aldıklarına bakmalarını rica ettim. Son yıllarda 28 oyuncumuz, aşağı üst 25 adet TRT ve Alışılmış projesinde rol almış. Yani bahsettiğin üzere bir algı yaratıldıysa da bizim ortaya koymuş olduğumuz sayı bunun gerçek dışı bir tez olduğunu açıkça kanıtlıyor. TRT’nin en başarılı projelerinden Günahsızlar Apartmanı’nın baş rollerinden üç oyuncu bizimle çalışıyor. TRT’nin tekrar çok başarılı bir projesi olan Payitaht’ın başrol oyuncusu yeniden birlikte çalıştığımız oyuncularımızdan biri. Doğal’ın lansman projesi olan Mevlâna’nın başrol oyuncusu da yeniden bizimle çalışıyor. Gördüğünüz üzere tezler hakikat değil. Ayrıyeten şunu da eklemek isterim ki menajer yalnızca bir aracıdır.”
“BEN BİR KESİM İSMİNE BURADA REHİN TUTULUYORUM”
Senin oyuncular üzerindeki faal üzerinden bir kurgu var sanki… Sen bile tutuklanabildiysen, herkesin başına her şey gelebilirdi! Yani senin başına gelenlerden korkup sinmiş olan tanınan oyuncuların 19 Mart operasyonuna karşı sessiz kalacağını hesap ettiler güya. Bu yoruma katılır mısın?
“Evet, bu da sebeplerden biri olarak gösteriliyor. Ben neymişim, ne etkiliymişim, demek istiyorum! Şayet öyleyse, o vakit ben bir bölüm ismine burada rehin tutuluyorum demektir. Öyleyse de nitekim yazıklar olsun. Bir insanın hayatı ile bu türlü oynanabilir mi? Kim bunu yapıyor, planlıyor, gerçekleştiriyor? Benim tutukluluğumla ne elde edilecek?
Tüm dalın benim bir lafımla hareket edeceğini düşünebilmek de başlı başına bir hayal gücü. Benim bu türlü bir tesirim olmadığı üzere, bu bölüm de böylesine kolay kolay güdülebilecek bir küme değil. Herkesin kendi fikri, kendi muhakemesi ve kararı var. Tümünü yok sayıp, Türkiye’ye bu denli döviz getiren koca bir kesimi bir bayanın güdümündeymiş üzere algılatmak da çok büyük haksızlık. Bu tez gerçekse, o vakit ben, herkesi etkileyeceğim varsayımıyla iftiralara uğratılmış, toplumsal medyada linç ettirilmiş, bir münasebet uydurularak özgürlük hakkı elinden alınmış, ani vefat riskine karşın bir hücrede tutulan bir kurban mıyım? Sıhhatim ve hayatım bir küme insanı korkutabilmek ismine mı elimden alındı? Gerekçeli itirazlarımız hâlâ kabul edilmediğine nazaran demek ki vazifem de şimdi bitmedi? Sahiden çok üzücü… Buna inanmak istemiyorum ben adaletin varlığına güvenmek istiyorum.”
“OSMAN KAVALA İLE GEZİ’DEN EVVEL VE SIRASINDA TANIŞMIYORDUM”
Gezi protestolarına dönersek, Osman Kavala’nın da biliyorsun organizatörlerden biri olduğu sav ediliyor. Tutuklanma gerekçende Osman Kavala ile ağır telefon bağlantının olduğu yazıldı. Osman Kavala ile ne vakit tanıştın ve ne için görüştün?
“Osman Kavala ile Gezi’den evvel ve sırasında tanışmıyordum. Gezi’den tam bir yıl sonra direktör Fatih Akın vasıtasıyla tanıştım. Kendisi de zati hatırlattığın üzere toplumsal medyasından bunu teyit etti. Fatih’in 2013’te çektiği The Cut sinemasının dünya lansmanı 2014 Venedik Sinema Şenliği’nde yapılacaktı. Türkiye lansmanı ise aralık 2014’te İstanbul’da olacaktı. Duvara Karşı sinemasından beri Fatih’in Türkiye’de tüm sinemalarının tanıtım çalışmalarını yürüttüm.
Fatih, The Cut sinemasının Türkiye tanıtımının Osman Kavala’nın sahibi olduğu bir yerde yapılmasına karar vermişti. Bu nedenle Osman Kavala ile haziran 2014 ile aralık 2014 ortası yalnızca sinema için görüştük. Bu da tüm HTS kayıtlarında var. Aralık 2014 tarihinden sonra da hiç görüşmedim. Bu da kayıtlarla sabit. Osman Kavala da ben tutuklandığımda bu gerçeği teyit etti.”
“‘GERÇEĞİNİ AÇIKLAYIN’ DİYE ÇALMADIĞIM KAPI KALMADI”
Dışarıdan bir bakışla ben açıkçası meslektaşlarının ve oyuncularının sana gereğince sahip çıktığını düşünmüyorum. Bütün bu süreçte kendi bölümünü sana yönelik operasyon konusunda haddinden fazla sessiz ve reaksiyonsuz kaldığını düşündüğün oldu mu?
“Kesinlikle ben de o denli düşünüyorum. O kadar büyük bir hayal kırıklığı yaşadım ki… Burada bir de bunun yasımı yaşıyorum. Bu olayların başlangıcında kesimin içerisinde etkin olan üretimcilere gittim. “Bir menajer bir bölümde bu türlü bir monopolleşme yaratamaz, gerçeğini açıklayın” diye çalmadığım kapı kalmadı. Hatırlıyorsan, her şey 26 Eylül 2024’te bir gazeteci tarafından TV kesimi üzerine yazılan bir yazıda atılan dehşetli bir iftira ile başladı. O tarihte yazıyı kimse ciddiye almadı. Zati isim kullanmadan, son derece planlı tasarlanmış, temelsiz bir sav olarak kaldı. Lakin bu yazının yalnızca o berbat iftira olan kısmı 7 Ocak 2025’te toplumsal medyada tekrar deverana sokuldu. Güya biri düğmeye basmışçasına, şahsım ve birlikte çalışmaktan her vakit gurur duyduğum genç, çalışkan ve başarılı bir bayan oyuncu amaç gösterildi. Magazin kıymeti yüksek olacak biçimde organize edilerek, kimliği meçhul hesaplarca öncelikle oyuncusunu pazarlayan bir “mama”, sonrasında kesimdeki tüm başarısızlıkların müsebbibi tekelci ve şantajcı gerçek dışı bir Ayşe Barım kimliği yaratıldı. Bu itibarsızlaştırma ve dijital zorbalığın karşısında cürüm duyurusunda bulundum ve hukuksal yollara başvurdum. Peşlerini de bırakmayacağım.”
Çalıştığım birçok yapımcıya “Lütfen bir açıklama yapın, oyuncuları kimin seçtiğini, dizilerin işvereninin kim olduğunu söyleyin” dedim. Ancak iki üretimci dışında -onlara gerçek tabloyu çizdikleri için teşekkür ederim- kimse karışmak istemedi. Bana sahip çıkmadılar, bunu ömrüm boyunca unutmayacağım. Korksam da benim vicdanım asla elvermezdi. Oyuncular ise dayanak olmaya çalıştıkça bu kimliği belgisiz trol hesaplarca linç edildiler. Sonra da beni yalnız bırakmakla suçlandılar. Ben evvel monopolleşme teziyle toplumsal medyanın linç kültürünü acı formda yaşadım. On gün sonra ise bir anda bu suçlamalar birebir trol hesaplarınca Seyahat provokatörlüğüne çevrildi. Sonrasını esasen biliyorsun. Düşünsenize ben 240 gündür tutukluyum. Ancak bazen “Bu sessizlik, mağduriyetime yer açmış olabilir mi?” diye de düşünmeden edemiyorum.
“NEDEN BEN YALNIZLAŞTIRILIYORUM, ANLAYABİLMİŞ DEĞİLİM”
Oyunculardan seni ziyaret etmesine müsaade verilen oldu mu?
“Yalnızlaştırma, izolasyon ve aslında toplumsal bir varlık olan insanı beşerden yoksun bırakma, benim kaldığım kısımdaki cezalandırmanın bir modülü. Tutuklandığım günden beri Bakırköy Savcılığı’na ve Adalet Bakanlığı’na yapılan özel müsaade müracaatlarının hepsi reddedildi. Burada milletvekili dışında da müsaade alan o kadar çok kişi oldu ki neden ben yalnızlaştırılıyorum, anlayabilmiş değilim.
Oyunculardan da müracaat yapanlar reddedildi. Oyuncular ve arkadaşlarımla aylar sonra birinci sefer mahkeme salonunda göz göze geldik, birbirimize baktık, birbirimizi ne kadar sevdiğimizi hissettik. Her birine farklı başka teşekkür ederim orada oldukları için. Avukat kabinlerinde denk geldiğim herkese sordum ve evet onlara özel müsaadeyle ziyaretçi geliyormuş.”
“DAYANILMASI ÇOK ZOR”
Sen kendi Silivri tecrübesini nasıl tanım edersin, korkulduğu kadar var mı?
“Silivri tecrübemi genelleyemem zira Silivri Cezaevi Kampüsü’nde 10 adet cezaevi bulunuyor ve her birinin idaresi farklı olabilir. Siyasi tutukluların hissi biraz daha farklı olabilir. Kısıtlamalar, izolasyon ve beton bir kafes içerisinde ne kadar süreceğini bilmediğin bir tutukluluk hali…
Dayanılması çok sıkıntı. Ne olursa olsun hiçbir toplumsallaşmanın olmadığı yapayalnız bir hayat. Benim kaldığım 9 No’lu Kapalı Cezaevi, birtakım taraflarıyla daha farklı.
Burada bilhassa belirtmeden geçemeyeceğim çok kıymetli bir takım var. Müdürümüz, baş memurlarımız, bayan infaz müdafaa memurları, avukat görüşlerindeki görevliler, revir grubu ve psikoloğumuz; bu sıkıntı ve korkutucu süreci insani ve vicdani yaklaşımlarıyla katlanılabilir hale getiriyorlar.
Bu ortada yanlış anlaşılmasın, tüm kurallar yüksek güvenlikli bir cezaevine ilişkin. Yani olağan bir kapalı cezaevine nazaran hayli kısıtlayıcı ve insan hayatı açısından zorlayıcı. Lakin bu takım, kuralları titizlikle uygularken birebir vakitte insan faktörünü de göz arkası etmeyerek son derece profesyonel bir formda çalışıyor. Yöneticiler, çok ağır bir yükün altına girerek burayı büyük bir disiplin ve muvaffakiyetle yönetiyor. Şayet bu takım, 9 numaralı cezaevinin yemeğini çıkartsaydı eminim yemekler de daha sağlıklı olabilirdi.”
“SAĞLIKLI YAŞAMAK HERKESİN HAKKI”
Herkesten çok kilo verdiğini duyuyoruz ki bu yalnızca sana özel bir durum değil. Cezaevine girenlerin birçok birebir durumu yaşıyor. İştahınız mı kapanıyor, yoksa yemeklerin tadı mı makûs, yoksa diğer bir sorun mu var?
“Cezaevinde dağıtılan yemekler hakikaten çok sıhhatsiz. Doğal kızacaklar olacaktır, burası otel değil cezaevi elbette. Lakin lütfen unutmayın ki tutuklu da olsanız hükümlü de fark etmez sağlıklı yaşamak herkesin hakkıdır. Kendi yemeğimizi pişirmeye müsaade verilmediği için dağıtılan yemekleri yemeğe mecburuz ve burası çok büyük bir cezaevi. Binlerce şahsa günde iki öğün yemek çıkıyor. Kullanılan yağlar da sıhhatsiz. Yemekleri çoklukla kaynar suyla yıkayıp yemeye çalışıyorum ancak bu metot de birden fazla vakit işe yaramıyor. Bir diyetisyen tarafından hazırlanan menüler ise anlaşılması güç derecede istikrarsız. Örneğin, tıpkı öğünde kıymalı patates yemeği ve su böreği veriliyor. Bu şartlarda kalp ve damar sıhhatimi müdafaam imkânsız hale geliyor. Esasen bağırsak ve mide rahatsızlıkları bu yüzden de sık duyuluyor. Kantinde de maalesef daha çok paketli eserler bulunuyor.”
“UMARIM BURADAN SAĞ ÇIKABİLİRİM”
Fatih Altaylı ile avukat görüşlerine gidip gelirken karşılaşıyormuşsunuz. Mektuplarında senin için birkaç defa “Buradan çıkabileceğine dair inancını tamamıyla yitirmiş üzere gözüküyor” tabirini kullanması dikkatimi çekti. Sahiden de Silivri’den çok uzun mühlet çıkamayacağını düşündüğün oluyor mu?
“Gerçekten mücadeleci ve güçlü bir bayanım. Lakin haksızlık karşısında düşündüğüm kadar güçlü olmadığımı burada fark ettim. Demek ki bu kasım pek gelişmemiş. İçimdeki çaresizlik her gün biraz daha büyüyor. Hayatımda hiç ağlamadığım kadar ağladım burada. Kardeşim avukat olduğu için tutuklandığım günden beri neredeyse her gün geldi ve galiba en çok ona sarılıp ağlıyorum. Benden 12 yaş küçük ve çocukluğundan beri daima ben ona ablalık yaptım. Artık o beni koruyup kollamaya çalışıyor. Annem 81 yaşında ve haftada yalnızca 10 dakika telefonla konuşma hakkım var. Her seferinde “Üzülme kızım, seninle gurur duyuyorum. Sen hiçbir şey yapmadın. Seni çok seviyorum” kelamlarını duyduktan sonra ağlamaktan kopup gidiyoruz. O da güçlü bir bayandır. Babam beni istememiş fakat annem yeniden de beni hayata getirme kararı almış ve ben doğduktan iki yıl sonra da annem ve babam boşanmışlar. Yani 1970’lerde tek başına büyütmüş beni annem. Daima çalışıyordu, biz de dedem ve anneannemle yaşıyorduk.
Mücadele etme ve ayakta kalma dürtüsü tahminen de benim genlerimde var. Lakin karşımda anlayamadığım, anlamlandıramadığım ve nasıl baş edeceğimizi bilemediğim bir haksızlık var. Ne yazık ki bu türlü bir durumda var olmayı bilmiyorum. Çaba etmeyi denerdim, ancak sebebini bilmediğim güya görünmez bir düşmanlık ve yok etme isteği karşısında nasıl gayret edilebilir, bunu inanın bilmiyorum. Ve evet, sık sık ümitsizliğe düşüyorum. Bu kâbus nasıl ne vakit sona erecek daima bunu düşünüyorum umarım buradan sağ salim çıkabilirim.”
“Haftanın her akşamı ekranlarda oyuncularımızın oynadığı bir dizi var onları izliyorum, geceleri öteki türlü geçmiyor”
“KAPININ ÜZERİME KİTLENMEDİĞİ BİR AN”
En çok özlediğin şey nedir?
En çok ancak en çok özlediğim doyasıya sarılmak sevdiklerime. Bu sahiden en özlediğim an. Sonrasında, dilekçe yazmadan özgürce bir şey istemek ve anında alabilmek, yemek pişirmek, müzik dinlemek… Kapının üzerime kitlenmediği bir an.
Orada alışabildiğin rastgele bir şey var mı?
Hiçbir şeye alışmadım. Sırf uyumlandım ve öylece duruyorum.
“BURADA ÖLMEK İSTEMİYORUM”
Bütün bu yaşadıkların da mı seni bir biçimde politize etmedi? Silivri’den çıktıktan sonra siyasetle artık daha yakından ilgilenecek olabilir misin?
“Sanatla, tabiatla, hayvanlarla ilgili biriyim. Siyasetin hiçbir vakit içinde olmadım, olmayacağım. Kendini sıfırdan yetiştirmiş tek başına bir bayan olarak mesleğimle ve kendimle gurur duyuyorum. Onurumun, prestijim, çok yıllık emeğimin, dürüstlüğümün, ülkeme bağlılığımın, sevgimin ve her şeyden değerlisi masumiyetimin bu halde ayaklar altta alınmasına ve yok sayılmasına razı değilim. Haksız yere atılan iftiralar sonucunda buradayım. Hayatım tehlikede olmasına karşın her itirazım reddedildi. Ne için? Tekrar ediyorum, benim hiçbir vakit siyasi duruşum olmadı ve olmayacak. Ben yalnızca özgürce yaşamak istiyorum ve burada ölmek istemiyorum.”
