Önce eskiye götüreyim sizi. Beşiktaş muhabirliği yaptığım yıllara.
Büyük lider Süleyman Seba devrinde 3 yıl üst üste şampiyon olduğu devri hatırlatayım. Tarihindeki en başarılı günlere, kupa kazanma rekorları kırdığı periyoda.
Futbol yalnızca sahada oynanmıyor.
Yöneticilik de çok değerli. Beşiktaş’ın o periyottaki takımı çok düzgündü çok yeterli olmasına da Süleyman Seba idareleri de tıpkı biçimdeydi.
Önce kadroda birlik yani takımdaşlık değerliydi.
O yıllarda futbolcularla kontratlar 2’şer yıllık imzalanırdı.
Seba idaresi futbolcular ortasında nakdî olarak uçurum olmaması için bir prosedür geliştirmişti. O da “Tavan fiyat taban fiyat” uygulamasıydı.
Beşiktaş’taki yıldızlara örneğin Rıza, Metin, Feyyaz, Gökhan üzere isimlere tavan fiyattan kontrat yapılır, başka futbolculara da taban fiyat ödenir, ortada dağlar kadar fark olmaması hedeflenirdi.
Yılını tam olarak hatırlamıyorum. Fakat şu olay gerçek:
Bir transfer periyodunda birinci imzaları her zamanki üzere para bile konuşmadan ekibin belkemiklerinden olan Ulvi ve Kadir atmış, yanılmıyorsam daha sonra kontratlarına 900’er bin lira yazılmıştı.
Sonra kaptan İstek, tavan fiyata giren arkadaşları ismine oturdu masaya.
Süleyman Seba‘nın prensleri Metin Keçeli ve Zekeriya Alp transfer komitesindeydi. (Her periyot diğer yöneticiler de katılırdı bu komiteye ikisinin yanı sıra) Süleyman abi bu görüşmelere katılmaz, odasında sonucu beklerdi.
O periyot tavan fiyat biraz açıldı. Yeniden yanılmıyorsam 1.5 milyar liraya kadar çıktı. Fenerbahçe ve Galatasaray’ın her periyot transfer listelerinde olan bu futbolcularla yeni mukaveleler imzalandı.
Milyar tavanı birinci sefer aşılıyordu bu o periyoda nazaran büyük paraydı.
Bunun üzerine Süleyman abi ne yaptı biliyor musunuz?
Ulvi ve Kadir’in milyar tavanının altında olmasına gönlü razı olmadı.
Onların idareye başvurmasını beklemeden 900 milyon liralık mukavelelerini 1 milyar liranın üstüne çıkararak yenilettirdi. Böylelikle Beşiktaş’ın birinci 11’inin temel direklerinin hepsi de milyar sonunu aşmış oldu.
Bunu neden anlattım.
Açıklayayım.
Barış Alper Yılmaz Galatasaray’da sanıyorum 2 yahut 3 milyon euroya oynuyor. Birinci 11’in değişmez ismiydi düne kadar. Şampiyonluklarla kıymetli hisse sahibi olduğunu kim inkar edebilir ki.
Galatasaray takımına dünyaca ünlü yıldızları kattı. Örneğin Osimhen’i, örneğin Sane’yi. Açıklama şöyleydi:
“Profesyonel futbolcu Leroy Aziz Sane ile 01.07.2025 tarihinden başlamak üzere, 3 dönem için muahedeye varılmıştır. Yapılan mutabakata nazaran, futbolcuya her bir dönem için net 9 milyon avro garanti fiyat ile net 3 milyon avro meblağında sadakat primi ödenecektir.”
Yani yıllık 12 milyon euro.
Osimhen’in yıllık fiyatı ise 21 milyon euroyu aşıyor. 25 milyon euroya da yaklaştığı belirtiliyor.
Şimdi… Bu nasıl bir fark. Bir kaç milyon euro tamam da… 2 milyon euro nerede 25 milyon euro nerede?
Bu sırada Barış Alper’e yıllık en az 10 milyon euroluk teklif gelmez mi bir Arap kulübünden.
Ne yapacaktı delikanlı! Yutkunup içine mi atacaktı?
Olacağı buydu işte. Bir de kızıyorlar çocuğa. Kızanlara sorayım, kendinizi Barış Alper’in yerine koysanıza.
GEDSON FERDANDES NEDEN GİTTİ SANIYORSUNUZ?
Aynı krizlerin Beşiktaş ve Fenerbahçe’de de çıkabileceğini sanıyorum.
Hatta Beşiktaş’ta yaşandı bile.
Siyah beyazlı ekibin en yeterli futbolcularından biri olan Gedson Fernandes ani bir kararla gitmek istediğini söyledi ve gitti.
Neden mi?
Orkun Kökçü’yü aldın yıllık 5 milyon euroya… Gedson’a veriyorsun yıllık 1.3 milyon euro. Yanındaki adam kendisinden 3 katı fazla para kazanırken bunu kabullenemedi işte. Hatta gittiği Rus kulübünden kat be kat fazlasını kazanıyor artık. Daha evvel de yapabilirdi bu transferi. Lakin Beşiktaş’ta az kazansa da ayrılmamış demek ki! Fakat bir öbür futbolcuya bu türlü farklı bir tarife uygulananınca dayanamadı tahminimce.
Bu kriz Beşiktaş’ta sürecek.
Şu anda çok kıymetli transferlere imza attırıp duran Fenerbahçe’de de olacağını sanıyorum. Kerem Aktürkoğlu ne olacak mesela? Yıllık kaç milyon euro kazanacak, ekipteki eski futbolcular ne alıyor?
Olacakların eli kulağında!
Demedi demeyin!
