Trabzon’da 97 yaşındaki Kore Gazisi Pirağa Uzun’un yıllardan beri ulusal bayramlara çağrılmadığı öğrenildi.
Pirağa Uzun, bu sene de Cumhuriyet Bayramı’nda çağrılmayı bekledi. Uzun, merasimi televizyoda izlemek zorunda kaldı.
Uzun, yaşadıklarını anlatırken de göz yaşlarını tutamadı. Uzun’a yapılan vefasızlık yürek burktu.
Gazi Uzun, unutanların yüzünü kızarcak halde sitem etti. Uzun şunları lisana getirdi:
“Beni unutmuş olabilirler, unutabilir adam. Kimse bana özür dilemek için bile kimse gelmedi. Ben tekrar de bir şey demiyorum, sıhhatlerini istiyorum. Yeniden yeni derneğin çayını içiyordum lakin artık oraya da gitmeyebilirim. Benim için otomobil yollamalarına gerek yoktu. Ben otobüsle de oraya giderdim. Ben onları buraya konutuma çağırdım lakin onlar gelmediler”
“BABAM KUTLAMALAR İÇİN HAZIRLANMIŞTI”
Günebakış’tan Ayşenur Batman’ın haberine nazaran; Gazi Pirağa Uzun’un oğlu Şerif Uzun ise babasının Cumhuriyet’in 100. yılında da çağırılmadığı 29 Ekim aktifliklerine karşın babasının hazırlandığını söyleyip şunları anlattı:
“Babam aslında o gün televizyondan görüp kutlamalar için hazırlanmıştı. Bu sefer davet gelmeyince ben de mecburen burada aktifliğin yapılmayacağını söyledim. Üzülmesin diye palavra söylemek zorunda kaldım.”
Gazi Uzun’un oğlu, babası için açtığı telefonda gelen skandal cevabı da paylaştı. Oğul Uzun şunları lisana getirdi:
“Ben dernek yetkilisine bildiri attığımda, ‘Neden benim babam o karelerde yok’ diye bana yalnızca ‘haklısınız çok yoğunduk’ dedi. Yalnızca gerçekçe olarak bu sunuldu”
Oğul Uzun da duruma reaksiyon gösterek babasının dernek, valilik ve belediyeler tarafından ayrımcılığa uğradığını söyledi. Uzun, babası hariç çabucak her gazinin aktiflikte olduğu lisana getirdi.
O ALTIN MADALYA NEREDE?
Gazi Pirağa Uzun tıpkı vakitte Muharip Gaziler Derneği Trabzon Şubesi’nin kurucularından.
Uzun, derneğe eski Başkanı Seyyah Sağıroğlu’nun kendi getirdiği altın madalyayı sattığını tez etti.
Gazi Uzun, madalyanın ortada olmadığını satıldığınısöyledi.
Kurucusu olduğu derneğe 10 yıldır gitmediğini lisana getiren Gazi Uzun, Ayla sinemasına gittiğinde de üniformasının çıkartılmaya çalışıldığını belirtip şunları anlattı:
“İlk derneği Trabzon’da ben açtım. Muharip Gaziler Derneğinin kurucusuyum. Bizim sahibimiz yoktu. Ben İzmir’den özel olarak Trabzon’a geldim. İzmir’de yeniden Kore Gazi bir arkadaş vardı. Orada onunla tanıştım. Ona beni Trabzon’a getir dedim. Ben Trabzon’a geldiğimde şimdi benden diğer gelen yoktu. Ben de Trabzon Meydan’da adımımı yere atayım (Atatürk Heykelinin önünde) hayatta hiçbir şeyim olmasa olur dedim. Biz Kore’den bu biçimde geldik. Ben kendi kurduğum derneği kızarak bıraktım. Ben derneğe Kore’den bir madalya getirdim. Kore Elçisi bizim hepimize bir madalya verdi. Ben de bana verilen madalyayı derneğe bağışladım. Ben 10 yıldır derneğe gitmem. Derneğin kuruluşunda benim ismim geçer. Eski Lider Karakullukçu derneğin yerini bize yermişti. Verdiği kattan 4 sene bizden para almadı. Sonra bir dershanenin üstüne taşındık. Ben kurucusu olduğum derneğin 1 kuruşunu yemedim. Benim derneğe bağışladığım altın madalyayı sattılar. Ben madalyanın satıldığını biliyorum. Zira ortada yok. Bu madalya benim şahsıma ilişkin. Şu an yakamda duran madalyadan daha değerli bir madalyaydı. O çok pahalıydı. Ben birkaç kez gidip madalyayı sordum. Dava açmayı da düşündüm fakat madalyam ortalıkta yok. Madalyam yoksa ne alacağım? Benim madalyamı satan eski dernek başkanı Sağıroğlu. Biz derneği Kore’den gelen para ve Karakullukçu sayesinde kurabildik. O vakitler Kıbrıs Gazileri daima memurdu. Onları biz yanımıza aldık. Biz tıpkı çatıda tüm gaziler toplansın istedik. Ben Ayla sinemasının gösterimine resmi kıyafetimle (savaşta giydiği kendi yeşil üniforması) gittim. Orada bana Sağıroğlu, yakamdan tutup bunu ‘burada giyemezsin, bunlar artık yasak’ dedi. Ne demek yasak. Bu elbiseyi bana devlet verdi. Sırtımdaki elbise 70 yıllık bana ilişkin bir elbisedir. Ben odur budur derneğe daha gitmem. Onlar bizi çağırmıyorlar. Eski dernek liderlerimiz bizi her aktifliğe çağırırdı. Sağıroğlu dernek başkanı oldu, yediğini yedi.”
“OTOBÜSLE DE ORAYA GİDERDİM”
Cumhuriyet’in 100 ve 101. kutlamalarına çağırılmayan Gazi Uzun, ‘unutanlara’ inat tek berbat kelam söylemedi.
“ÖZÜR DİLEMEK İÇİN BİLE KİMSE GELMEDİ”
Gözyaşlarına hakim olamayan Uzun şunları anlattı:
“Beni Cumhuriyet’in 100. ve 101. yılında kimse bir yere davet etmedi. Bizim sahibimiz yok lakin ben yeniden de hepsine yeniden hürmet duyuyorum. Derneğin kuruluşu ben ve Vahit Keleş’ti rahmetli oldu ancak beni yeniden de çağırmadılar. Geçen bir gazi arkadaşı parkta yürürken gördük. Bana neden derneğe gelmediğimi sordu. Ben de ona “Sizin abiniz var mı?” dedim. Yeni dernek ben ameliyat olduğum vakit yanıma geldi. Kore Gazilerini de araştırıyorum dedi. Ben seni buldum dedi. Devamlı buraya geldi. Bana etkinliklere katılamam için özel otomobil bile yolladı. Onunla birlikte birden fazla derneği gezdik lakin 2 yıldır beni Cumhuriyet’in 100 ve 101. Yılında çağırmadı. Bana ayıp ettiler. Bize ayrımcılık yapıyorlar. Ben 97 yaşında adamım. Ben kimsenin beş kuruş parasını yemedim. Derneğin parasını yemedim. Elimden gelen her şeyi dernek için yaptım. Bunlar da bana bu türlü yaptılar. Beni unutmuş olabilirler, unutabilir adam. Kimse bana özür dilemek için bile kimse gelmedi. Ben yeniden de bir şey demiyorum, sıhhatlerini istiyorum. Tekrar yeni derneğin çayını içiyordum lakin artık oraya da gitmeyebilirim. Benim için otomobil yollamalarına gerek yoktu. Ben otobüsle de oraya giderdim. Ben onları buraya konutuma çağırdım lakin onlar gelmediler”
“BİZİ NE KADAR YARDIM GELİYORSA KORELİLERDEN GELİYOR”
Gazi Uzun, Kore Savaşı ile ilgili de şunları anlattı:
“Ben Pirağa Uzun. 97 yaşında Kore Gazisiyim. 1950’de Kore’ye gittim. 1953’de Türkiye’ye geri döndüm. Kore’de şehit olan arkadaşlarımızın naaşları orada kaldı lakin biz yıllar sonra onları orada ziyaret ettik. Trabzon’da benim tanıdığım ve bildiğim 70 kişi şehit oldu ve mezarları orada kaldı. Bu şehitler subaylardan ve erlerden oluşuyor. Biz orada Amerika’nın buyruğu altındaydık. Lakin onların alamadığı cephelerde biz savaştık ve oraları aldık. Bizde subaylar, ve Tugay kumandanı birdi. Yani kumandanlar da er üzere savaşıyorlardı lakin onlarda bu durum o denli değildi. Biz de ayrım yoktu lakin onlarda vardı. Biz orada vücut harbi yaptık. Silahlarımızın ucunda süngülerle savaştık. 450 bin kişinin karşısında 50 bin Türk askeri olarak savaştık. Yeniden de zaferi biz Türk askerlerinin çabasıyla kazandılar. Hasebiyle Kore Elçileri bizi o vakitte çok severdi şu anda da çok seviyor. Bize ne kadar yardım geliyorsa hepsi oradan gelir, Türkiye’den çok yardım görmeyiz. Bizi savaştan sonra Kore’ye getirdiler ve orada 21 gün konuk edildik. Biz de Kore Elçisi buraya geldiğinde onu tıpkı formda ağırladık. Şu an bizim subaylardan çok kişi hayatta değildir. Orada şehit olmayan burada Gazi olarak hayatını kaybetti.
SKANDAL YANITI BU TÜRLÜ ANLATTI
Gazi Pirağa’nın oğlu Şerif Uzun, derneğin babasını unutması hakkında telefon açıp aldığı cevabı şöyle anlattı:
“Biz 100. Yılda da kutlamalara davet edilmesi bekledik. Baktım rastgele bir davet gelmedi. Babam aslında o gün televizyondan görüp kutlamalar için hazırlanmıştı. Babam Trabzon’da bu usul kutlamalara katılmaya alışmıştır. Bu sefer davet gelmeyince ben de mecburen bu da aktifliğin yapılmayacağını söyledim. Üzülmesin diye palavra söylemek zorunda kaldım. Biz çok üzüldük ve kırıldık. Ben geçen yıl da bu yılda gerekli toplumsal hizmetlere, valiliğe, belediyelere ve derneğe kederimizi ilettik. Bunun karşılığında rastgele bir özür dilenmedi. Biz de bu yıl çağırırlar diye bekledik. Ancak bu yılda 28 ve 29 Ekim’de yapılan hiçbir aktifliğe babamı çağırmadılar. Ne valiliğin ne belediyenin ne de derneğin hiçbiri arayıp sormadılar. Ben dernek yetkilisine bildiri attığımda, ‘Neden benim babam o karelerde yok’ diye bana yalnızca ‘haklısınız çok yoğunduk’ dedi. Yalnızca gerçekçe olarak bu sunuldu. Bu tatmin edici bir münasebet olmadığı üzere bu yanıt verilmemeliydi. Benim babam sağlıklı ve dolmuşa da binebilir hatta biz de onu getirebilirdik. Ama onlar babamı davet etmedi. Babam yalnızca biz çocuklarına değil tüm Türkiye’ye bir emanet. Baksak araştırsak kaç tane Kora Gazisi kaldı. Kaç tane daha ne kadar daha bu çeşit etkinliklere katılacaktır. Davetlere birtakım etkinliklere çağırsalar da o vakit bizi gösteriş için ve yalnızca kendi çıkarları için reklamları doğrultusunda bizi çağırdıklarını düşünmeye başladık. Asıl kıymetli olan etkinliklere çağırılmadıktan sonra bizim için hiçbir kıymeti yok. Artık hiçbir aktifliğe katılmayı düşünmediğimizi derneğe söyledik. Zira biz çok kırıldık. Bu türlü bir bedele, bu türlü bir çınarı nasıl es geçebilirler. Bütün gaziler orada en ön sıradaydı. Bir tek babam orada yoktu. Bu durum çok çok üzücü bir durum. O yeniden de canları sağ olsun diyor. Bana biz onun kalbindeki kırıklığı görüyoruz. Bu da onların ayıbı olsun.”
