İktidar CHP’yi maksada koydu.
CHP’nin iktidara yürüyüşünü kesmek için elinden geleni yapıyor.
CHP’li belediye liderlerinin ve belediye yöneticilerinin tutuklanmasının temel gayesi da CHP’nin yükselişini durdurmak.
Mümkünse CHP’yi kliklere ayırmak ve birbirine düşürmek.
CHP’yi parçalayıp zayıflatarak önümüzdeki seçimleri de kazanmak.
Demokratik konseyleri ve hukuk devletini hiçe sayan iktidar siyaseti kendine nazaran düzenlemeye çalışıyor.
Oysa seçmen her vakit kendi iradesini yok sayan iktidarların siyaseti kendi çıkarlarına nazaran düzenleme teşebbüslerine geçit vermemiştir.
Siyasi tarihimiz bunun örnekleriyle doludur.
12 Mart 1971 müdahalesini gerçekleştirenlerin CHP’yi boyun eğmeye, kendilerine takviye vermeye zorlaması reaksiyona neden olmuş, buna şiddetle karşı çıkan Bülent Ecevit’in CHP’nin başına geçirmiştir. Ecevit liderliğindeki CHP’yi de birinci seçimde iktidara taşımıştır.
Benzeri 12 Eylül 1980 darbesinden sonra da yaşanmıştır.
12 Eylül’de kurdukları partinin seçimleri kazanacağına kesin gözüyle bakan iktidar sahiplerine seçmen sandıkta ders vermiş, o partiyi iktidara getirmemişti.
Yine 12 Eylül’ün yasakladığı başkanların yasaklarını referandumda seçmen kaldırmış ve bu başkanları başbakan ve cumhurbaşkanı olarak seçmişti.
Bu örneklerden de görüldüğü üzere seçmen iradesine yapılan müdahaleleri sineye çekmiyor, yansısını sandıkta gösteriyor.
Bu kere de o denli olacaktır.
İktidarın CHP’yi düzenleme, cumhurbaşkanı adayı ve İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nu devre dışı bırakma teşebbüslerine tekrar sandıkta karşılık verecektir.
Bu süreçte CHP ve CHP’lilere de misyon ve sorumluluk düşüyor.
İktidarın CHP’yi zayıflatma teşebbüslerine karşı CHP’lilerin birlik, beraberlik ve dayanışma içinde hareket etmeleri büyük kıymet taşıyor.
CHP, iktidarın bu oyununu birlik ve beraberliğini koruyarak, güçlendirerek bozabilir.
İktidarın amacını görmeyip, enerjisini parti içi arbedelere yöneltmesi, kliklere ayrılması, iktidarla mücadeleyi değil de parti içi çabayı öncelemesi büyük yanılgı olur.
Zaten iktidarın istediği de budur.
Bu nedenle CHP, yerel seçimlerden birinci parti olarak çıkmış ana muhalefet partisi olarak iktidarla çabayı öncelemeli ve ikinci plana atmamalıdır.
Bunun için atması gereken ilk adım parti içinde dayanışmayı güçlendirmek, parti içi barışı sağlamaktır.
CHP bir yandan parti içi dayanışmayı, birlik ve beraberliği güçlendirirken başka taraftan toplumsal muhalefete de öncülük etmelidir.
Ekonomik krizin perişan ettiği işçi ve emeklilerin haklarını muhafazalı, bu maksatla sendikalarla, derneklerle, öbür sivil toplum kuruluşlarıyla yakın çalışmalı, onların talep ve tekliflerini siyasi alana taşımalı, iktidara geldiklerinde bu problemleri nasıl çözeceğini de kamuoyuna duyurmalıdır.
CHP iktidar hazırlıklarına da sürat vermeli ve somut projelerle halkın karşısına çıkmalıdır.
CHP, Türkiye Cumhuriyeti’ne çağdaş devletler topluluğunda saygın bir yer edinmesini sağlayan devletin temel niteliklerini de itinayla muhafazalı ve savunmalıdır.
CHP bu sorumluluğunu da hiçbir vakit unutmamalı, ikinci plana atmamalıdır.
CHP birlik, beraberlik içinde davranırsa bu süreci daha kolay aşacaktır.
