Öyle şaşırmıştık ki sardunya tutuklanınca.
Can Yücel’in şiirinden öğrenmiştik.
Yeni Türkü “ağıt” yakınca da lisandan lisana dolaştırmıştık.
İkindiyin saat beşte
Başgardiyan İstek başta
Karalar bastı koğuşa
Ikindiyin saat beşte
Seyre durduk tantanayı
Tutuklayıp sardunyayı
Attılar dipkapalıya
İkindiyin saat beşte
Yataklık etmiş zaar
Suçu tevatür ve esrar
Elbet bir kızıllığı var
İkindiyin saat beşte
Dirlik sistemlik kurtulur,
Müdür koltuğa kurulur
Çiçek demire vurulur
İkindiyin saat beşte
Canların gözü yaşta,
Aklı idamlık yoldaşta,
Yeşil vefatla dalaşta
İkindiyin saat beşte
Can YÜCEL
*. *. *
12 Mart 1971 muhtırasının.. Aslında darbesinin anısıdır şiir.
Akla ziyan argümanlarla, aklınıza gelmeyecek isimlerin tutuklandığı.. Tarihin yüz karası.. Hepimizin idamlık yoldaşları düşünüp delirdiği bir sürecin anısı.
Sonra evre değişti. 12 Eylül ve Demokrasi geldi!! Gerçek darbeyle tanıştık. Falan.. Cezaevleri doldu taştı.
Sonra dönem yeniden değişti.. Bu sefer demokrasi havarisi Erdoğan ile özgürleştik. Artık -bırakın sardunyaların tutuklanmasını- yeşilin, çiçeğin, gökyüzünün unutulduğu günlerdeydik.
Hayatımıza F tipi, yani en yüksek güvenlikli model olarak giren Silivri ve gibisi cezaevleri günlerinde..
İnsan olduğunuzu unutturmaya çalıştıkları yerlerdi.
Başına gelecekleri bildiği halde kaçmamış.. Çantasını hazırlayıp polisin meskenini kuşatıp basacağı Şafak vaktini bekleyen insanların “AMAN KAÇMASIN” diye “tek başına” beton kutuya kondukları yerler..
Esila Ayık onlardan birinde değil. Bakırköy Kapalı Bayan Cezaevinde. 44 kişilik koğuşta 47 kişinin kaldığı farklı bir cehennemde.
Esila ismi, “uzun günün sonundaki huzurlu akşam vakti” manasına geliyormuş. Ve Türkiye’de yalnızca 25 bin 688 şahısta varmış.
Belçika’da okuyan, İstanbul’da Erdoğan’ı protesto ettiği için tutuklanan bir üniversite öğrencisi Esila. Aslında sardunyayı hatırlatmaya gerek yok; kendisi çiçek üzere. Üstelik ne yazık ki solmaya yüz tutan bir çiçek üzere. Zira kronik böbrek ve kalp hastası.
Avukatları, bu hastalıklar nedeniyle yaşadığı hastane serüvenini 100’den uzun sayfayla rapor olarak sundu. Ne fayda!!
Esila hala içerde.
Esila “İÇERDEN” BirGün’e yazdığı mektupta o denli şeyler anlattı ki, kalbi, vicdanı olanın etkilenmemesi imkansızdı. Etkilenmediler:
“Yaşadıklarıma ses getirdiğiniz için teşekkür ederim. Medyada gelen reaksiyon ile yalnızca benim değil tüm koğuş arkadaşlarımın sıhhat sıkıntıları cezaevi müdürü tarafından dinlendi. Burada 8 yıldır hükümlü olup hastaneye bir defa dahi gidemeyen mahkumlar sizler sayesinde dinlendi. İlaçlarına 9 aydır, 2 yıldır ulaşamayan beşerler sizin sayenizde revir yüzü görmüş oldu. Cezaevlerinde yaşanan insan hakları ihlallerine şahsen şahit oluyorum. Bildiğiniz üzere benim ve başka tutuklu öğrencilerin de şu an koğuşlarda olması başta eğitim ve özgürlük olmak üzere bir değil birden fazla insan hakları ihlalleri silsilesi.
Koğuşun kapısı her açıldığında “Esila Ayık tahliye” demelerini beklerken 13 gün geçti. Böbrek ilaçlarım 2 günlük kaldı. 6 aydır kullandığım cilt ilaçlarım ise 13 gündür verilmedi. 12 aya tamamlamam gereken tedavim yarım kaldı. Haksız yere buradan tutulmamın mental sıhhatime verdiği majör hasar ise su götürmez. Bir an evvel buradan çıkmaya, buradan çıkmak için ise sizin sesimi duyurmanıza gereksinimim var. Lütfen sesimizi olmayın bırakmayın. Daha yetişmem gereken sınavlarım, tamamlamam gereken fotoğraf projelerim ve hayata hoşluğuna dair yazacak şiirlerim var.”
* *:: *
Osman Kavala’nın salyangozlarını hatırlıyor musunuz? Silivri’den tahliye edilirken, daha çıkış kapısına ulaşamadan yine tutuklanmıştı. Hücresine dönerken de avucundakileri, bir marul yaprağı içinde avukatına emanet etmişti: Yemeğinden çıkan iki salyangoz.
Osman onları, hücresinde can yoldaşı üzere bakıp büyütmüştü.. Ve kendisi olamasa da onların özgür olmasını istemişti.
Osman Kavala tam 2 bin 730 gündür, yani 7 buçuk yıldır içerde.
Şimdi “bana diktatör dedi” diye Esila’yı içeri atan.. Ekrem İmamoğlu ve yüzlerce insanı neden / nasıl olduğunu izah edemedikleri argümanlarla yoketmeye çalışan muktedir ve iktidarın yeni bekçilerini izliyoruz.
Benim sonlu ömrümde bile kaç darbenin gelip geçtiğini yazdım. Aslında hepsi de, darbecilikle suçladıklarına karşı düzenlenmişti.
Ama artık devran hakikaten değişebilir. Yozgat bile ayağa kalktı.
Eğer bütün Türkiye, sandık talebiyle ayağa kalkarsa.. Esila’yı ve başta İmamoğlu’nu içerden çekip alabilirsek.. Sardunyaları bundan sonra kolay kolay dipkapalıya atamazlar.
Bu yazıyı yazdığım cam kenarındaki kıpkırmızı sardunya da o denli diyor.. Selam söylüyor.
