Türkiye’deki yoksulluk ya da açlık sonundan kelam etmiyorum.
Gerçi bilseniz kaç gazeteci ya üç kuruş beş para fiyat aldığı.. Hatta bazen aylarca onu bile alamadığı için açlıkla sınanıyor..
Ama gazetecilerin açlıktan ölme tehlikesiyle “gerçekten” karşı karşıya olduğu yer, Gazze.
Son 48 saatte 20 kişi DAHA açlıktan ölmüş.
Henüz ortalarında gazeteci yok. Fakat memleketler arası gazeteci örgütleri her an bu türlü bir haber alabileceklerini duyuruyor. Tehlike gerçek ve büyük olduğu için de gazetecilerin tahliye edilmesinin düşünüldüğü açıklanıyor.
Fransız Haber Ajansı AFP “Cesaretlerine, mesleklerine olan bağlılıklarına ve örnek teşkil eden direnişlerine karşın durumları artık sürdürülemez hale geldi” diyor açıklamasında.
Adına savaş denilen, bebeklerin bombalarla yahut açlıkla öldürüldüğü bu dehşetli kıyım, insanoğlunun acımasızlığına vahim bir örnek oldu.
AFP bu örnekte bir şeye dikkat çekiyor: “Bugüne kadar meslektaşlarımızın çatışmalarda öldürüldüğüne şahit olduk lakin açlıktan öldüğünü hiç görmedik..”
Açlıktan kolay ölünmüyor. Bir vakitler gündemin değişmez hususu haline gelen vefat oruçları vesilesiyle öğrenmiştik. Çok sıkıntı, çok acılı bir süreç muhakkak ki. Hele bunları neden yaşadığını bilmeyen, bilemeyecek bebekler için. Nasıl bilebilirler ki! Daha yaşamayı öğrenememişler… Dünyanın en sıcak yerine doğmuş, üç beş gün sonra da ölüp gitmişler..
*. *. *
Kim bilir kaç sefer yazdım.. Yazıldı..
Erdoğan her fırsatta Gazze’den kelam eder, ancak iş etkin rol almaya gelince gölgeye çekilir. İsrail ile ticaret devam eder.
Yazmaya cüret eden gazeteciler ise ya cezaeviyle müşerref olur ya da işten atılıp uygar meyyit haline getirilir.
Gazetecilik son vakitlerde en riskli meslek kümesi. Hele bu memlekette.
BirGün muhabiri İsmail Arı mesela. Yaptığı bir haber yüzünden, eşi dahil, vefat ve taciz tehditleri alıyor. Günlerdir sesini duyurmaya çalışıyor ancak anladığım kadarıyla Ankara sessiz.
Sessizliği kırabilmek umuduyla en son şu paylaşımı yaptı:
“Daha evvel 80 küsur yaşındaki anneannemi, teyzemi dahi ‘Sülalenizi ortadan kaldıracağız’ diye tehdit ettiler. Emniyet’e gidip şikâyetçi oldum fakat ne arayan ne de soran oldu. Karşımdaki çete ise tehditlerine devam ediyor. Peşime adam takmışlar. Bildirileri motamot paylaşıyorum. Başıma bir şey gelirse sorumlusu bu çeteye dokunmayan Emniyet ve İçişleri Bakanlığı yetkilileridir..”
İçişleri Bakanı ve bakanlık yetkilileri şu sıralarda “ahlaki güvenlik” projesi üzerinde ağırlaşmış. O nedenle İsmail’e “ses verememiş” olabilir.
Proje pek değerli zira!!!
Stadyumlarda artık protokol tribünlerinde de elektronik bilet uygulaması olacak… Böylelikle kim geldi kim ne yaptı, takip edilebilecekmiş!
Şaka üzere memleket!!!!
Gazeteciler, haberleri ve hatta toplumsal medya paylaşımları yüzünden cezaevinde.
İsmail Arı üzere mesleğimizin yüz akı isimler ağır tehdit altında.
İmamoğlu ve grubu görülmemiş bir kumpasla Silivri hücrelerinde.
Ankara’nın sıkıntısı ne!!!
*. *. *
İmamoğlu demişken.. Aslında bu yazıların gayesi da günü kayda geçirmekse Fatih Altaylı’nın son Silivri notunu paylaşmadan bitiremem:
Mesaj başlı başına enteresan.
Ancak akla getirdiği sorular daha da enteresan.
Bu iletinin, Fatih Altaylı’nın cezaevinden bile gazetecilik yapma tekniğiyle kamuoyuna duyurulacağı açık.
Peki bunu duyurmak isteyen kim / kimler?
Amaçları ne?
Son günlerde sık sık konuşulur olan “Erdoğan yolun sonuna geldi” dedikodularıyla ilgisi var mı?
İlginç vakitlerde yaşıyoruz.
Daha değişik günlere hazır olun.
