Yazar Dr. Vedat Tüfekçi, Çanakkale Cephesi’nde esir düşen Osmanlı askerlerinin Mısır’da bulunan kamplara götürüldüğünü, burada kimilerinin burada gördükleri berbat muamele nedeniyle gözlerini kaybettiğini ve bununla ilgili de birçok dokümanın bulunduğunu kaydetti. Dr. Tüfekçi, bunun, kamplarda şahsen yaşamış bireylerin tabirleri yahut esirlerin hatıratları ile de sabit olduğunu tabir etti.
Çanakkale Savaşları’nın üzerinden 110 yıl geçmesine karşın savaşla ilgili yeni ayrıntılar ortaya çıkıyor. Araştırmacı- Muharrir Dr. Vedat Tüfekçi, yaptığı araştırmalarda ulaştığı arşiv dokümanında Çanakkale Savaşları’nda esir düşen Osmanlı askerlerinin Mısır’da bulunan kamplara götürüldüğünü, burada uğradıkları birçok makus muameleyle gözlerini kaybettiğini ortaya çıkardı. Dr. Vedat Tüfekçi, bununla ilgili de birçok evrakın bulunduğunu kaydetti.
‘BİNLERCE ESİR GÖRMEYEN GÖZLERLE VATANLARINA DÖNMEK ZORUNDA KALDI’
Dr. Vedat Tüfekçi, ulaştığı bu arşiv evraklarındaki bilgilere dikkat çekip, “Türk askeri bulaşıcı hastalık ve paklık gerekçesiyle zorla dezenfekte havuzlarına sokulmuş. Suya olağanın üzerinde ilaç katılarak bir çeşit azap yapılmış. Başlarını ilaçlı suya sokmak zorunda kalan esirlerin gözleri önemli hasar görmüş. Mısır kamplarındaki Türk esirleri ortasında en yaygın hastalık, göz hastalıklarıydı. Esirlere uygulanan yanlış tedavi sonucu binlerce esir görmeyen gözlerle vatanlarına dönmek zorunda kaldı. Savaş müddetince ve hatta savaştan sonra tartışılan bir bahis da esirlerin gözlerinin değişik mazeretlerle çıkarılmalarında kasıt olup olmadığıdır. Yaşadığı iklime uygun olmayan bir bölgede, Türk esirlerinin gözleri bilhassa deniz kenarındaki kumlardan gelen güneş ışıklarından ziyan görüyordu. Ayrıyeten bulaşıcı olan öbür göz hastalıkları da esirlerden birbirlerine geçti. Kısa müddette pek çok esir bu hastalıklara yakalandı” dedi.
‘GÖZÜN İYİLEŞMEYECEĞİNİ SÖYLÜYORLARDI’
Dr. Tüfekçi, “Tedavileri tahminen de mümkün olduğu halde Türk esirlerinin göz hastalıklarına yakalanmalarını fırsat bilen bu şahıslar, esirlerin gözlerine bir damla ilaç sürerek gözlerinin kızarmasına neden oluyor ve çabucak gerisinden gözün iyileşmeyeceğini söyleyerek esirlerin gözlerini zorla çıkarıyorlardı. Meğer bu hastalık, yalnızca iklim kaideleri, bölgede yaygın olan bir bulaşıcı hastalık yahut güneşin kumda yansıması sebebiyle esirler ortasında görülmüş olsaydı pek çok Mısırlının bundan etkilenmesi gerekirdi” diye konuştu.
‘GÖZ AMELİYATLARININ BİRDEN SON BULMASI SAVLARI GÜÇLENDİRİYOR’
Mısır halkı ortasında göz hastalıklarının yaygınlığına dair devrin yazılı basınında yahut hastane raporlarında bir kayıt olmadığına dikkat çeken Dr. Tüfekçi, “Türk tarafının esirlerin gözlerinin çıkarıldığını sav etmeleri, bunu dünyaya duyurabilmeleri ve Türklerin Ulusal Uğraş’ta elde ettikleri muvaffakiyet sonrası kamplardaki göz ameliyatlarının apansızın son bulması, Ermenilerin Türk esirlerini bilerek ve isteyerek kör ettikleri tezlerini güçlendirmektedir” dedi.
‘YAŞANANLAR ESİRLERİN HATIRATLARIYLA SABİT’
Dr. Tüfekçi, şöyle devam etti:
“İngilizler, Türk esirlerinin gözlerinin çıkarılmasını tıbbi bir gereklilik olarak savundu ve bu mevzuda Ermeni hekimlerin teşhislerinin gerçek olduğuna hükmetti. İngiliz idaresinin Türk esirlerini taammüden kör etmeleri ihtimali düşünülemese de Osmanlı Devleti’nin bu taraftaki tezlerini ciddiye almaması ve bu göz ameliyatlarına mani olmaması en azından ihmali olduğunu göstermektedir. Mısır kamplarında esirlerin gözlerinin değişik sebeplerle çıkarılması, kamplarda şahsen yaşamış bireylerin sözleri yahut esirlerin hatıratları ile de sabittir. Bu sözler ise Türk Tarih Kurumu tarafından kitaplaştırılacak.”
