“Bayram vesilesiyle Ankara’dan İzmir’e karayoluyla giderken Afyon’daki tesislerde durakladığımızda, CHP genel başkanı Özgür Özel’in ilan ettiği boykotun sarsıcı gerçeğiyle yüz yüze geldim.
Tesisteki onlarca işletme tıklım tıklım doluyken, boykot listesinin birinci sırasında yer alan yer müşterisizlikten ağlama durumundaydı
‘Boykot’ sempatik bir sözcük değil; öbür bütün yollar denendikten sonra akla gelebilecek bir yöntem… Son boykot ilanına itiraz edenler bahsin bu istikametini düşünmüyorlar; halbuki o istikamet kıymetli.”
* Bu satırlar, Fehmi Koru’nun Karar Gazetesi’ndeki köşesinden. Yani uzun müddet Erdoğan’ı destekleyip sonrasında başka düşen kalemlerden.
* Müşahedeleri, öncelikle davetin yanlış anlaşıldığını gösteriyor. Yurttaşlar boykot listesindeki eserlerden kelam edildiğini zannetmiş.. Davetin 2 Nisan günü “hiç alışveriş yapmamak” olduğunu düşünmemiş.. Şahit olduğu tablo bu açıdan net!
* Çeyrek yüzyıldır “düşünmek tehlikeli ve yasaktır” düsturuyla yetiştirilip büyütülen vatandaş için gerçek, izlediği TV kanallarında söylenip gösterilenlerden ibaret. Fehmi Koru bu nedenle “Boykotun sebebi gazetecilik refleksinin kaybedilmesi” başlığını atmış. Şayet gazeteciysen İmamoğlu’nun başına gelenleri.. Zımnî şahit kumpasının hortlatılması.. Bunlara itiraz edenlerin üzerine plastik kurşundan cezaevine orantısız bir şiddetle gidilmesini.. Sonunda itirazların birleşerek 2,2 milyonluk bir mitingle noktalandığını görmek zorundasın. “Eğer görmüyor ve göstermiyorsan boykotun asıl sebebi sensin” diyor.
“SEN ORADA MIYDIN”
AKP devri yurttaşlarının zihin haritasını çıkartmak mümkün olsaydı, düşünme merkezi bize ne anlatırdı acaba”?
Geçenlerde izlediğim bir sokak röportajı şunu anlattı mesela:
Tam da birkaç kişinin iştirakiyle son olaylar konuşulurken gençten bir adam “kaynak” yapıp tartışmaya başlıyor.. “Derdiniz ne sizin.. Ne istiyorsunuz?”
Röportaj yapan gazeteci dönüp, çok sakin, anlatmaya.. İnsanların neye karşı olduğuna dair örnekler vermeye çalışıyor. Örneklerden biri, Kızılay eski liderinin kızı hakkında: “Arabasıyla kaza yapıp bir kişinin vefatına yol açtı fakat bir gün gözaltına alınmadı.”
Karşısındaki kişinin hali efsane: “Nereden biliyorsun. Sen orada mıydın!”
Diyor ki yani: Orada değildim, bilemem. Fakat devlet büyükleri, televizyonlar palavra mı söyleyecek.
İşte bu yurttaş tipolojisine nazaran İmamoğlu yolsuzluk şampiyonu. Hatta İslam’a saygısızlık yapıyor.
Bunu da artık nereden çıkardın demeyin. Unutuyoruz. İmamoğlu hakkındaki sayısız soruşturmalardan biri “Fatih Sultan Mehmet’in türbesinde ellerini geriden bağlamak suretiyle saygısızlık etmekten” açılmıştı.
Kanıt mı? Alın size kanıt!!
Kanıt var. İhbar var. “Ne duruyorsun helva yapsana” demişti birileri! Bunun üzerine İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından soruşturma başlatılmış.. Mülkiye başmüfettişleri önemli ciddi tabir almaya gelmiş, dönemin İçişleri Bakanlığı da bütün bu süreci doğrulamıştı.
Eğer aptallık hata olsaydı müebbet alırlardı!!
Ama o denli bir zamanda yaşıyoruz ki onlar yüzünden beşerler içerde yatıyor.
Biliyoruz elbette. Operasyonların, kumpasların asıl nedeni iktidar hırsı. Koltuğu müdafaa kederi.
Ancak.. Bunun için izlenen yol, düşünmeyi düşünmeyen kitleler olmasa bu kadar uzun sürmezdi.
“Kitleler” deyince isimsiz sade vatandaş gelir aklınıza değil mi!
Ne var ki şu soru, İmamoğlu’nun danışmanı Murat Ongun’a Emniyet’te soruldu: “Ekrem İmamoğlu ile ortak baz kayıtlarınızın bulunmasındaki sebep nedir?”
Öyle bir ortamda.. Saatler süren ve akıbeti aşikâr bir sorguya ne cevap verilir sanki?
Ben tekrar dilimi tutamaz, alay ederdim sanırım. Murat Ongun ise benim söyleyebileceğimi önemli ciddi anlatmış:
“İBB Lider danışmanı olarak vazife yapmaktayım. Sayın Ekrem İmamoğlu da İBB Lideri olmasından ötürü kendisiyle ağır görüşmem son derece olağandır. Buradan bir cürüm isnadı yaratılmaya çalışılmasına mana veremedim.”
Tıpkı FETÖ kumpasları devrinde olduğu gibi bugünlerin de kitabı yazılır.. Takkeler düşer elbette..
Ama o kitaplara kalmadan.. Daha şimdiden beyefendilerin nasıl yürüdüğünü görüyoruz.
Yine o eski günleri hatırlatan bir örnek:
İmamoğlu ve takımı haftada iki gün Beylikdüzü’nde bir kafenin, ne demekse “halka kapalı” odasında toplanırmış. Eeeeee?
Gizli şahit anlatıyor: “Toplantı sonrası Serdar Taşkın ve Murat Ongun içi para dolu olduğunu düşündüğüm çantalarla çıkarlardı.”
Aziz Yıldırım hakkındaki şike davasını hatırladınız, değil mi! O günlerde kelam konusu paranın spor çantasına sığıp sığmayacağı ne çok tartışılmıştı..
Bugün de bâtın şahit “içinde para dolu olduğunu DÜŞÜNDÜĞÜM çantalar” diyor.
Rüşvet paralarıyla kayağa gittiği sav edilen Murat Ongun “hayatımda hiç kayağa gitmedim” karşılığını veriyor.
Ve bütün bunlar emniyet yetkililerinin, Saray kalemlerinin hiç komiğine gitmiyor o denli mi!
Peki şu kelamlar.. Reis’in en sevdiği müzikçilerden Yavuz Bingöl’ün kelamları.. Bakalım onları komik bulacak mısınız?
“ Yunus Emre, Hacıbektaş, Mevlana, Âşık Veysel, Neşet Ertaş, Kemal Sunal, Barış Manço, Ferdi Tayfur, Edip Akbayram, Volkan Konak ve olağan isimleri buraya kadar sığmayacak kadar birçok hoş insan, sanatçı, aydın… Birbirimize sarılmaya, kahkaha ve gözyaşlarımızı ortak kılmaya muhtaçlığımız varken, nedir bu boykot davetleri, boykota katılmayanlara küfür, hakaret ve kutuplaşma… Sayın Özgür Özel, insanlığımızı güzelliklerle ve sanatla bezemeye gereksinimimiz yok mu?”
Sizce Yavuz Beyefendi?
Bugün hiçbiri ortamızda olmayan o hoş beşerler yaşasaydı mektubun muhatabının kim olduğunu söylerdi dersiniz!
Bence siz Reis için müzik söylemeye devam edin. Sofrasına oturun. Lakin isimlerini sıraladığınız “gerçekten” hoş insanların kendinizden ve o sofradan uzak tutun.
