Muğla’nın Fethiye ilçesinde 7 yaşındaki kızı S.D.A.’yı 4 yıldır boşanma davası süren eşi ile görüşeceği yere 43 dakika geç götürdü diye 3 günlük mahpus cezası alan anne Nazlı Zeynep A. cezasını tamamlayarak mahpustan çıktı.
Nazlı Zeynep A. ve B.C.A., 2021 yılında ayrılmış ve karşılıklı boşanma davası açmıştı. Mahkeme çocuğun velayetini evvel anneye sonra ise babaya verdi.
Fethiye 1’inci Aile Mahkemesi, son olarak 6 Şubat’ta S.D.A.’nın süreksiz velayetini annesine verirken, baba B.C.A.’nın ayda 2 defa kızını toplumsal hizmetler ve emniyet vazifelileri nezaretinde görebileceği istikametinde karar kuruldu.
GEÇ GELDİ DİYE TUTANAK TUTTU
Nazlı Zeynep A., Ramazan Bayramı’nın 2’nci günü, Fethiye İsimli Takviye ve Mağdur Hizmetleri Müdürlüğü tarafından belirlenen görüşme yerine kızını götürdü.
Ancak eşi B.C.A, kızının görüş saatinde getirilmediği tarafında tutanak tutturup şikayette bulundu.
ANNEYE MAHPUS CEZASI VERİLDİ
Fethiye 1’inci Aile Mahkemesi, bu gecikmeden ötürü Nazlı Zeynep A.’ya 3 gün ‘zorlama mahpus cezası’ verilmesine karar verdi.
Nazlı Zeynep A., görüş günlerinde olağanda 09.00’da kızını teslim ettiğini, o gün Fethiye İsimli Dayanak ve Mağdur Hizmetleri Müdürlüğü’nden arayan vazifelinin görüş saatini 10.00 olarak bildirdiğini söyledi ve avukatı aracılığıyla itiraz etti.
Ancak Fethiye 2’nci Aile Mahkemesi, Fethiye 1’inci Aile Mahkemesi’nin verdiği kararının yerinde olduğuna hükmederek, itirazı reddetti.
KIZINA KAVUŞTU
Nazlı Zeynep A., 3 günlük mahpus cezasını çekmek üzere cezaevine götürüldü. 3 günlük cezasını tamamlayan anne Nazlı Zeynep A., cezaevinden çıkıp kapının önünde bekleyen kızına kavuştu.
Nazlı Zeynep A., şöyle konuştu: “Kızımın benden hiç ayrılmaması gerektiği bir periyotta, en korkulu olduğu dönmede kızımdan başka kalmak zorunda kaldım. İçeride dehşetli 3 gün geçirdim. Uykusuz, telaşlı, kaygı dolu ve çıktığım vakit ne olacağını bilememek. Zira bu kelam konusu zorlama mahpusu bir çeşit ceza niteliğine döndürülmüş durumda. Çocuğumun akıbetiyle ilgili kaygı yaşadım. Çocuğum da tıpkı kaygıyı, kaygıyı yaşadı. Nitekim çocuğunu seven bir baba orada esasen gelip beklerdi. Birebir vakitte çocuğunu nitekim seven bir baba çocuğun ne düşündüğü ne hissettiğini algılar, kendisini görmek istemesini sağlayacak gerekli vazifeleri ve sevgiyi, emeği yerine getirirdi. Biz bunların olmadığı bir süreçte inanılmaz bir şey yaşadık.”
