Önce bir hatırlatma yapmalıyım. Yakında ikiye ayrılacağı söyleniyor ancak kelam edeceğim bakanlık “Kültür ve Turizm Bakanlığı”. Yani uzun mühlet konuşup -her zamanki gibi- unutulmaya bıraktığımız Kartalkaya yangını evrakının başındaki isim, Mehmet Nuri Ersoy, bu öyküde de başrolde!
Zira bir “ilk”e imza attı. Bir sineması mahkeme kararı falan olmadan talimatla yasakladı.
Adım adım ilerleyerek problemin özünü anlayalım.
* Bakanlık açıklamasında da vurgulandığı üzere “OY’UNA GELDİK” sineması “sinema sinemalarının kıymetlendirilmesi ve sınıflandırılması” maddesine nazaran ilgili şuraya sevk edilmiş.
* Bir alt şura tarafından yapılan incelemede de, film oy birliği ile yasaklanmış.
* Kanunun isminden da anlaşılacağı üzere, asıl gaye, sinemanın desteklenmesi. Kıymetlendirme ise + 12 ya da 18 işaretlerinden hatırlayacağınız kategoriler. Sinemada cinsel içerik, argo, küçüklere makûs örnek olacak hareketler bedellendiriliyor ve buna nazaran sınıflandırma yapılıyor.
* Kanunda “yasaklamadan” kelam edilmiyor.
Gelelim detaylara:
* Sinemanın hangi sahneleri nedeniyle bu uygulamaya tabi tutulduğunu bilmiyoruz. Açıklama yok.
* Kararı veren alt konsey “oy birliğiyle” yasaklamış. Yani tek bir kişi bile “2025 yılında bu türlü bir karar alınamaz” dememiş.
* Kurul’un yapısı esasen “iktidar bu türlü uygun gördü” diyebilecek “kamu ağırlıklı” kurumlardan seçilmiş isimlerle oluşturulmuş.
* Kanunda tek bir “yasaklama” ibaresi yok. Hasebiyle alınan kararın mesnedi de yok.
Peki ne var? Biz bu durumdan ne anlamalıyız?
Eminim esasen çoktan anladınız, biliyorsunuz.
Ama hafıza tazelemekte yarar var.
Şu kelamlar 2013 yılından, Erdoğan’a ilişkin:
“ Biz yola çıkarken 3Y ile çaba dedik; yolsuzluk, yoksulluk ve yasaklar. Yolsuzluğa 11 yıl boyunca asla müsamaha göstermedik, göstermeyiz.”
Y’leri tek tek konuşup gelinen noktayı değerlendirmeye kalksak kim bilir kime ya da neye hakaretten soruşturma açılır. Aslında buna gerek de yok. AKP’liler bile her şeyin farkında.
“YALAN”ın son Y olarak sıraya girdiğinin de!
Ama bu, ne Saray’ın umurunda ne de “Erdoğan giderse mescitleri kapatacaklar” paranoyasına kaptırılmış fakirlerin.. Yahut yeni nizamdan rant devşirenlerin..
Baksanız, bugün Erdoğan rejimini eleştirenlerin pek birden fazla “aldatıldık” diyor. Bazıları de yola çıkarken çok uygun şeyler yaptığını ancak sonradan raydan çıktığını tez ediyor.
Hayır!
Siyasi İslam bayrağıyla ve “ümmetin lideri olmak” hedefiyle çıkılan yol tam da bu türlü bir güzergah!
Mesela Melisa Sözen hakkında 2016 yılında bir Fransız dizisindeki rolü nedeniyle soruşturma açılması.. Ünlü oyuncunun tabire çağırılması bize ne anlatıyor?
Bunları yapanlar, sinemada, dizide yahut sahnede oyuncular hakikaten ölüyor, deliriyor, uzaya uçuyor falan zannediyor olabilir mi? Okyanuslardan fırlayan canavarlardan korkmalı mıyız mesela?
Elbette hayır. Gerçeği biliyorlar. Lakin “kendi gerçekliklerini” yaratabilmek için onu eğip büküyorlar.
Mesele, özünde büsbütün siyasi İslam rejimini tesis etmeye yönelik yol haritası.
Son yıllarda hızlandığına, sertleştiğine şahit olduğumuz atılımlar.
Az evvelki soruya dönelim: Erdoğan ve Saray eşrafı birinci yıllarda güzeldi de sonradan mı bu noktaya geldi!
Eğer tarihi gereğince bilmiyorsanız.. Bilhassa İslam tarihine vakıf değilseniz bu türlü düşünebilirsiniz. Arap yarımadasını çok uzun mühlet kan gölüne çeviren neydi? Güç savaşı.
Bugün de her şey GÜÇ için.
Hele o gücü elde etmek için yapılanların, güç kaybedilince nelere yol açacağı biliniyorsa.. Ne kıymetine olursa olsun GÜÇ için.
Reis’in kurmay heyetine, bakanlarına bakın.
Sokakta dehşetten susan.. Yurttaş olmayı kendi çıkarı için bile öğrenememiş milyonlara bakın..
Mücadele etmeden, o güç sahibinin demokrasiye, adalete, özgürlüğe, sanata hürmet duyacağını beklemek “kuru yağmur” ummak değil midir?
Bırakın kuru yağmuru.. Önümüzdeki aylarda daha ne kasırgalara.. Ne yasaklara şahit olacağız.
Montaigne’in şu kelamı kulağımıza küpe olsun:
“Ölçüsüz bir gücün ölçülü kalması kolay iş değildir.”
