Dokuz mumyayı inceleyen araştırmacılar, kokularının yoğunluğunda birtakım farklılıklar olsa da hepsinin “odunsu”, “baharatlı” ve “tatlı” olarak tanımlanabileceğini buldular.
Kokunun kimyasal bileşiminin yine yaratılmasının, oburlarının mumyanın kokusunu deneyimlemesini sağlayacağını ve içindeki vücutların çürümeye başladığının belirlenmesine yardımcı olacağını söylüyorlar.
Araştırmacılardan Cecilia Bembibre, BBC Radio 4’ün Today programına yaptığı açıklamada, “Mumyalanmış vücutları koklama tecrübemizi paylaşmak istiyoruz, bu nedenle Kahire’deki Mısır Müzesi’nde sunulacak kokuyu yine oluşturuyoruz” dedi.
Mumyalama süreci sırasında, eski Mısırlılar ruhun öbür dünyaya geçişine hazırlanmasının kıymetli bir modülü olarak vücudu beğenilen kokularla çevrelerdi. Bu nedenle mumyalama süreci sırasında firavunlar ve soylular yağ, mum ve merhemlerle süslenirdi.
“Filmlerde ve kitaplarda mumyalanmış cesetleri koklayanların başına fecî şeyler gelir. Bunların güzelliğine şaşırdık,” dedi Dr. Bembibre.
Perşembe günü Amerikan Kimya Derneği Mecmuası’nda yayımlanan akademik çalışmanın muharrirleri, mumyanın içine müdahale etmeden lahitin içindeki kokuyu çıkarmak zorundaydı.
Araştırmacılar, fizikî numuneler almadan kokuyu ölçebilmek için küçük bir tüp yerleştirdiler. Müzenin kokularını duyan ziyaretçiler, Antik Mısır’ı ve mumyalama sürecini apayrı bir gözle deneyimleyebilecekler.
Cambridge Üniversitesi’nde İngiliz edebiyatı öğretim vazifelisi olan ve doktora tezini koku siyaseti üzerine yazan Ally Louks, bunu tarihi iletmenin “gerçekten yenilikçi” bir yolu olarak tanımladı.
BBC’ye verdiği demeçte, “Burnunuzu tutmak güçlü bir duygusal ve fizikî reaksiyona neden olur. Kokuların toplumsal, dini ve ferdî uygulamalar için anahtar olduğunu biliyoruz.” dedi.
Araştırma grubunun bir başka üyesi Matija Strlič ise Associated Press’e yaptığı açıklamada, kokuların mumyanın hangi toplumsal sınıfa ilişkin olduğunu bile iddia edebileceğini söyledi.
“Bu yaklaşımın başka müze koleksiyonları için de büyük ilgi görme potansiyeline sahip olduğuna inanıyoruz” dedi.
Bu keşif, müze ziyaretçilerine mumyalara dair yeni bir duyusal bakış açısı sağlamanın yanı sıra mumya koruyucuları için de potansiyel bir atılım manasına geliyor.
Araştırmacılar, lahitin içindeki farklı kokuları ayırmak için gaz kromatografisi ismi verilen bir teknik kullandılar. Bu kokular birleşerek lahitin kokusunu oluşturdu.
Mumyalama sürecinde kullanılan hayvansal yağların parçalanmasıyla bağlantılı kokular bulundu; bu, cesedin çürümeye başladığı manasına gelebilir.
Araştırma raporunda, bu keşiflerin mumyaların korunmasına “pratik müdahalelerde” bulunmayı, vücutların en düzgün halde nasıl saklanıp sarılacağının belirlenmesini mümkün kılacağı belirtiliyor.
“Bu, koleksiyonun bakımını üstlenen koruyucular için yararlıdır zira bu sayede koleksiyonun gelecek kuşaklara ulaşmasını sağlayabiliriz” dedi Dr. Bembibre.
