Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın 2025 yılı için açıkladığı 22 bin 104 TL olan taban fiyata MESEM projesi kapsamında çalıştırılan lise öğrencileri reaksiyon gösterdi.
Yeni taban fiyatla birlikte, çırak olan MESEM’lilere 6 bin 630 TL, kalfa olan son sınıf öğrencilerinin ise aylık 11 bin 50 TL verilecek.
Önceden aileleriyle birlikte yaşadıkları için aldıkları fiyatı ‘Hiç yoktan iyidir’ diye niteleyen MESEM’liler artan pahalılık ve düşük artırım nedeniyle artık bir işe yaramadığını söylüyor.
Evrensel Gazetesi’nden Deniz Kemeç’e konuşan MESEM’li bir öğrenci, haftada bir gün okula gidebildiğini belirterek şunları söyledi:
“Kaşıkla verdiklerini kepçeyle geri alıyor abi. 22 bin 104 TL olan taban fiyat 22 bin 104 TL açlık sonunun bir tık üstünde yoksulluk hududunun ise yanına bile yaklaşmıyor. Bizim alacağımız fiyat ise cep harçlığı bile değil.”
Elektrik-elektronik kısmı 10. sınıf öğrencisi olan Muhammet, iş öğrendiği için paranın çok kıymetli olmadığını söylese de “Yeni artırımla birlikte 7 bin TL alacağız. Bu neyimize yetecek?” diyerek aldığı fiyatın düşüklüğüne işaret ediyor.
“KÖLELİKTEN FARKI YOK”
7 bin lira alacaklarını söyleyen Muhammet’i bir arkadaşı ortaya girerek düzeltiyor: “Ne 7 bini ay sonunda alacağımız para yeni artırımla 6 bin 630 TL olacak.” Metal kısmı öğrencisi olan kaynak işinde çalışan Berat “Hadi biz neyse de konut geçindiren personel çoluğuna çocuğuna nasıl baksın? Kölelikten farkı yok bunun”
Makine kısmı 11. sınıf öğrencisi Samet, artık işe gitmek bile istemediğini bu yüzden bazen geç gittiğini söylüyor. İşvereninin ‘Niye geç geliyorsun?’ sorusuna “Sebebi belirli değil mi diyerek düşük fiyata işaret ettim. Bunu üzerine mevzuyu kapattı” dedi. Bu ay 17 bin TL fiyat isteyeceğini verilmezse işten çıkacağını anlatan Samet “Tahammülüm sıfır artık. Babamla da tartışıyorum o da işten çıkmak istememe karşı çünkü” diye konuştu.
“EMEĞİMİN KARŞILIĞINI ALAMADIĞIM İÇİN İŞİ BIRAKTIM”
Oto elektrik kısmında okuyan 11. sınıf öğrencisi Ahmet, bundan evvelki iş yerinde ağır çalışmasına karşın kâfi fiyat alamadığını belirterek “Babamla da ustamla da bu durumu konuştum. İkisi de ‘Sen çalış, para ikinci planda olsun’ dedi. Babam karşı çıkmasına karşın o iş yerini emeğimin hakkını alamadığım için bıraktım. Babam da bırakmama karşı çıktı. Aileden gelen bu baskıyı onlarla tartışarak kendim aştım. Genç emekçiler olarak da bu baskıları aşıp birbirimize güvenip işverenin karşısına kendi haklarımız için çıkabilmeliyiz.”
